الهي بودن مكتب اسلام نسبت به مكاتب بشري را بيان كنيد؟

همواره در كنار اديان الهي، مسلك ها و آئين هاي بشري وجود داشته و دارد كه بايد كوشيد دين الهي غيرمحرّف را شناخت و تبعيت كرد. از اينرو نه پيروي از مكاتب بشري روا است و نه تعبد به اديان تحريف شده، بلکه براي شناخت دين الهي راههايي وجود دارد كه بطور مختصر به اين راهها اشاره مي شود و ثابت خواهيم نمود كه تنها ديني كه شايسته ويژگي هاي الهي بودن و تحريف ناپذيري و دائمي است دين اسلام مي باشد.

راههاي شناخت دين الهي
1. اعجاز: رسول خدا بودن و به منزلت دريافت وحي الهي رسيدن، مقام و شايستگي اي مي باشد كه تشخيص آن در توان انسان نيست. بنابراين يكي از راههاي اثبات الهي بودن يك مكتب آنست كه پيامبرش براي اثبات رسالتش معجزه اي را ارائه دهد و مراد از معجزه ارائه كاري است كه با اينكه رسول ديگران را به همآوردي دعوت مي كند همگان از انجام چنين كاري عاجز باشند[1] به گونه اي که بر اين مطلب دلالت کند که آن از نشانه هاي خداست.
2. اخبار توسط رسول الهي: يكي از راههاي ديگر اثبات نبوت و رسالت يک پيامبر، آنست كه پيامبر پيشين كه پيامبري او برايمان ثابت شده است، از پيامبري آينده و ويژگيهايش خبر دهد.
3. جمع قرائن و شواهد: هر چند راههاي قطعي و مورد اعتماد همان دو راهي بود كه ذكر كرديم ولي مي توان از قرائن و شواهدي كه رسالت پيامبري و الهي بودن آئينش را تأييد مي کند به صدق گفتار او اطمينان يافت.

اسلام دين الهي
 الهي بودن مكتب اسلام از طريق اعجاز، خبر انبياء پيشين و قرائن و شواهد، قابل تشخيص است كه به شرح ذيل ذكر مي شود.
1. اعجاز: پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ معجزه هاي متعددي همچون شق القمر و جاري شدن چشمه تبوك با ريختن آب وضوي آن حضرت داشته اند[2] اما مهمترين معجزه پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ كه تا قيامت اين اعجاز تداوم دارد قرآن كريم است كه در طول تاريخ انسان ها را به همآوردي خوانده است و تاكنون كسي حتي يك سوره همانند سوره هاي قرآن نتوانسته ارائه دهد. اينك به عنوان نمونه به يك مورد از نتيجه تحدي و دعوت قرآن به همآوردي اشاره مي كنيم. وليد بن مغيره مخزومي يكي از زبردست ترين سخن پردازان و حكماي عرب بشمار مي رفت او را «ريحانة العرب» و «حكيم العرب» مي خواندند. آنگاه كه سوره غافر (مؤمنون) نازل گشته بود و رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ آنرا تلاوت مي فرمودند بني مخزوم از وليد نظر او را درباره قرآن جويا شدند او گفت: «بخدا  سوگند سخناني از محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ شنيدم كه نه مانند گفتار آدميان و نه از سنخ كلام پريان است.»[3]2. خبر توسط انبياء پيشين:
پيامبران پيشين به ظهور پيامبر اسلام بشارت داده اند كه مي تواند اشاره كرد به بشارت هاي حضرت موسي ـ عليه‎ السلام ـ در سفر اول تورات، بشارتهاي حضرت ابراهيم ـ عليه‎ السلام ـ در سفر دوم، بشارتهاي حضرت داود در سفر پانزدهم و پنجاه و سوم از مزامير و نيز بشارتهاي «عويديا»، «حيقوق»، «حزقيل»، «دانيال» و «شعيا».[4]3. جمع قرائن و شواهد:
بررسي خصوصيات روحي و اخلاقي پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ ، محيطي كه از آنجا برخاسته است، محتواي معارف آئين اسلام، ثبات قدم او در راه دعوتش، وسايلي كه براي پيشرفت آئين اش استفاده كردند و وضع پيروان واقعيش ما را به اين نتيجه مي رساند كه انساني والا و آئين او دين الهي مي باشد. اينك به گوشه اي از ويژگي هاي اسلام اشاره مي شود:
1. جامعيت اسلام: تعاليم الهي بايد پاسخگوي تمام نيازهاي انساني در جهت هدايت او باشد و اسلام چنين ديني است  انسان با مراجعه به متون اسلام در تمامي زمينه هايي كه براي سعادت، نيازمند هدايتگري است مانند عقايد، احكام و اخلاق، قوانين مورد نياز را در مي يابد. چنانكه خداوند درباره قرآن كه محوري ترين متون دين اسلام است مي فرمايد: «فيه تبياناً لكل شي»[5] در قرآن وضعيت هر چيز روشن است.
2. قوانين اسلام با تمام چهره هاي تمدن انساني سازگار است.
3. تمام دستورهاي اسلام متكي به مقتضيات فطرت انسان است.
4. قوانين اسلام براساس مصالح و مفاسد واقعي انسان تنظيم شده است.
5. انسان موجودي مركب از جسم و روح است در تمام قوانين اسلام هر دو جانب رعايت شده است.[6]بنابراين اين ويژگي هايي كه در اسلام وجود دارد و مكاتب بشري فاقد آن هستند بهترين ادلة بر الهي بودن اسلام و بشري بودن مكاتب ساختگي انسانهاست.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. درسنامه عقايد، علي شيرواني، مركز جهاني علوم اسلامي، بخش پيامبرشناسي.
2. منشور جاويد، پيرامون نبوت پيامبر اسلام و حيات  پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ در قرآن، ج6 و 7،‌آيت الله جعفر سبحاني، انتشارات توحيد.
3. سبحاني، جعفر، رسالت جهاني پيامبران، قم، انتشارات توحيد.
 
پي نوشت ها:
[1] . رضايي اصفهاني، محمدعلي، پژوهشي در اعجاز علمي قرآن، انتشارات كتاب مبين، چاپ سوم، 1381، ص 54.
[2] . فيض كاشاني، علم اليقين، انتشارات بيدار، 1358، ج1، ص 476-473.
[3] . غرويان و ديگران، آموزش عقايد، مؤسسه انتشارات دارالعلم، چاپ اول، 1371، ج2، ص 166.
[4] . فيض كاشاني، علم اليقين، ج 1، ص 423.
[5] . نحل/ 89.
[6] . سبحاني، جعفر، الهيات و معارف اسلامي، مؤسسه تعليماتي و تحقيقاتي امام صادق(ع)، قم، 1376، ص 291.