دعا در فرهنگ اسلامي جايگاهي بس والا دارد و آيات و روايات فراواني دلالت بر اين مطلب دارند؛ مثلاً، در آيهاي دعا علت توجه و ارج نهادن خدا به انسان معرفي شده است: «قل ما يعبؤا بكم ربي لولا دعاكم»[1] بگو: «پروردگارم براي شما ارجي قائل نيست اگر دعاي شما نباشد»؛ و نيز در روايتي از رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ ميخوانيم: «الدعا مخ العبادة»[2] دعا مغز عبادت است».
هر چند دعا كردن با هر زباني كه باشد مطلوب است امّا مسلماً اگر مأثور (از زبان معصوم ـ عليه السّلام ـ ) باشد بهتر خواهد بود.
در ارتباط با دعاي قاموس ميتوان گفت: با انجام جستجوهاي فراوان در كتاب هاي دعا و با استفاده از نرمافزارهايي چون: نورالجنان، معجم فقهي، نور 2 و … اين دعا تنها در مفاتيح الجنان مرحوم شيخ عباس قمي، يافت شد . ايشان نيز اين دعا را از كتاب صحيفه ثانيه علويه -كه به دست استادش مرحوم نوري جمع آوري شده است = نقل مي كند . در ابتدا متذكر شدهاند كه اعتمادي به آن ندارند و فقط به جهت تسامح و تأسي به علما آن را ذكر ميكنند و همچنين يادآور شدهاند كه براي اين دعا ارباب طلسمات و تسخيرات (دانيان به علوم غريبه) شرح غريب و آثار عجيبي ذكر كردهاند.
نكته: دعاي قاموس نام ديگر دعاي سيفي صغير است و دعاي مستقل ديگري نيست. چنان كه شيخ عباس قمي ـ رحمة الله عليه ـ در عنوان آن چنين مرقوم فرمودهاند: «دعاي سيفي صغير معروف به دعاي قاموس»[3]نتيجهي بحث: دعاي قاموس نام ديگر دعاي سيفي صغير است و جز در مفاتيح الجنان يافت نشد.
پي نوشت ها:
[1] . فرقان/77.
[2] . محمّدي ري شهري، محمّد، ميزان الحكمة، قم: مكتب الاعلام الاسلامي، چاپ دوم، 1367، ج3، ص 245.
[3] . ر.ك: قمي، شيخ عباس، كليات مفاتيح الجنان، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، چاپ پنجم، 1372، ص 197 ـ 198، (بعد از دعاي جوشن صغير).