آيا اين سخن درست است كه اگر چه بعضي معصومين داراي زني بد بوده اند، ولي از آنها بچه دار نشده اند؟

با بررسي تاريخ ائمه اطهار و دقت در عدد همسران و فرزندان ايشان تنها به دو مورد از زنان بد در مورد امامان معصوم ـ عليهم السلام ـ بر مي خوريم، اولين مورد جُعده همسر امام حسن مجتبي ـ عليه السّلام ـ است كه دختر اشعث كندي است. مطلبي كه در كتب تاريخي در مورد جُعده بيان شده اتهام قتل امام به تحريك معاويه و به دست جُعده است و چيز ديگري دربارة وي به چشم نمي خورد. امام از وي داراي فرزند نشد لكن او را طلاق نگفت، بعدها وي با فردي به نام يعقوب كه از پسران طلحه بود ازدواج كرد و براي او فرزنداني آورد.[1]دومين مورد ام فضل همسر امام جواد ـ عليه السّلام ـ است كه دختر مأمون خليفه عباسي بود.
امام جواد داراي چهار دختر و چهار پسر بوده كه همگي آنها از مادري به نام سمانه متولد شده اند. آن حضرت از ام فضل فرزندي نداشته است.[2]نيز بنا به يكي از سه روايت در مورد نحوه شهادت امام جواد ـ عليه السّلام ـ آمده است كه چون ام فضل نازا بود و بچه دار نمي شد، و از طرفي امام از ام حسن، داراي پسري شده بودند حسادت هاي زنانه را در ام فضل شعله ور كرده و باعث پيروي ام فضل از عموي خود درباره قتل آن حضرت شد.[3]نتيجه اينكه امامان معصوم از همسران بد خود بچه دار نمي شده اند تحت قاعده خاصي نيست هر چند که يک واقعيت تاريخي است.

پي نوشت ها:
[1] . ويلفرد مادلونگ، احمد نمائي و…، جانشيني پيامبر، مشهد، بنياد پژوهشهاي اسلامي آستان قدس، چاپ اول، 1377ش، ص507.
[2] . شيخ عباس قمي، منتهي الامال، تحقيق ناصر باقري بيدهندي، قم، انتشارات دليل ما، چاپ اول، 1379ش، ج3، ص181.
[3] . صادقي اردستاني، احمد، زندگاني امام جواد، قم، موسسه فرهنگي نقش، قم، چاپ اول، 1376ش.