من مدتي پيش در تلويزيون با تمدن مايا که هزاران سال پيش در آمريکاي جنوبي زندگي مي کرده اند آشنا شدم و با توجه به اين که اين تمدن به نسبت زمان خود پيشرفته و داراي اهرامي بزرگتر از اهرام مصر بوده اند که اروپاييان وقتي آن جا را کشف مي کنند از روي نفهمي در بزرگترين… .

در قرآن کريم و احاديث معصومين ـ عليهم السلام ـ از تمدن «مايا» و هر تمدن ديگري در قاره آمريکا نام برده نشده است. اين تمدن احتمال دارد متعلق به يکي از دوران هاي سه گانه بشر بر روي کره زمين باشد.
1ـ ممکن است اين تمدن متعلق به نوع بشري باشد که در ادوار قبل از دوران نوع بشر امروزي بوده اند. قرآن کريم و ساير کتاب هاي آسماني از حيات اجتماعي و ديني انواع انسان هايي که پيش از دوران نوع انسان هاي امروزي در زمين ساکن بوده اند سخني نگفته اند.[1]2ـ ممکن است اين تمدن مربوط به نوع انسان هاي همين دوران فعلي باشد که قبل از زمان حضرت نوح ـ عليه السلام ـ در آن سرزمين به سر مي برده اند. و بر طبق روايتي که از امام باقر ـ عليه السلام ـ نقل شده قبل از حضرت نوح ـ عليه السلام ـ تمام مردم يک امت بوده اند و بر فطرت الهي بدون اختلاف زندگي مي کرده اند که نه گمراه بوده اند و نه هدايت شده و فرستادن انبيا بعد از آني که در بين آنان اختلاف ايجاد شده، آغاز گرديده است.[2] آيه شريفه که مي فرمايد: «کانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ…؛ مردم در آغاز يک دسته بودند سپس خداوند پيامبران را بر انگيخت تا مردم را بشارت و بيم دهند»[3] بر همين مطلب دلالت دارد. يعني قبل از آن در بين آنان اختلافي وجود نداشته و به تدريج جوامع همواره اختلافات و تضاد ها در بين آنان به وجود آمده و خداوند پيامبران را همراه با شريعت براي رفع اختلاف و هدايت آنان فرستاده است.[4]3ـ اما اگر اين تمدن از انسان هاي بعد از حضرت نوح ـ عليه السلام ـ در آن سرزمين به جا مانده باشد به دلايل زير بايد از هدايت گر الهي برخوردار بوده باشد هر چند در قرآن و روايات به اين مطلب اشاره اي نشده است.
الف: قرآن بر اين مطلب صراحت دارد که انبياء خدا زياد بوده اند در روايت از پيامبر خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ نقل شده که در حدود صد و بيست و چهار هزار پيامبر براي هدايت بشر فرستاده شده است.[5] ولي در قرآن قصه همه آنان بيان نشده چنان چه خداوند مي فرمايد: «پيش از تو پيامبراني فرستاده ايم، داستان بعضي را برايت گفته ايم و داستان بعضي را نگفته ايم».[6] در قرآن از ميان اين صد و بيست و چهار هزار پيامبر فقط به نام ها و قصه هاي بيست و شش پيامبر تصريح شده و عده اندکي را با کنايه و توصيف بيان نموده است.
ب: با توجه به اين که در قرآن آمده است که «هر قومي را هدايت گري است».[7] و نيز آمده که «هر امتي را پيامبري بود و چون پيامبرشان بيامد کارها ميان شان به عدالت فيصله يافت و مورد ستم واقع نشدند».[8] تمام امت هاي بعد از حضرت نوح بايد از هدايت گر الهي برخوردار بوده باشد.
ج: لطف و عدالت خداوند تبعيض در بين امت ها و اقوام را در حوزه هدايت و ارسال پيامبران بر نمي تابد. بنابر اين اگر در آن سرزمين بندگان خدا زندگي مي کرده اند با دلايل فوق همزمان با اقوام سرزمين هاي ديگري که پيامبر داشته اند، بايد داراي پيامبر و حجّت خداوند بوده باشند.

معرفي منبع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ نبوت، تاليف مرتضي مطهري.

پي نوشت ها:
[1] . طباطبائي، محمد حسين، الميزان، ترجمه موسوي همداني، قم، انتشارات جامعه مدرسين، پنجم 1374 ش، 2/167.
[2] . طباطبائي، محمد حسين، الميزان، قم، موسسه نشر اسلامي، بي تا، 2/142.
[3] . بقره / 213.
[4] . ترجمه الميزان، پيشين، 2/167.
[5] . الميزان، 2/142.
[6] . غافر / 78.
[7] . رعد / 7.
[8] . يونس / 47.