اين آيه دو شبهه را که مشرکين و کفار بر رسالت و نبوت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ايراد مي گرفتند، پاسخ گفته است. يکي از اين دو شبهه اين است که چرا پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ از نوع بشر است و ازدواج مي کند و شبهه دوم اين است که چرا پيامبر هرگاه بخواهد معجزه اي براي مردم نمي آورد.
خداوند در پاسخ اين دو شبهه مي فرمايد: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلاً مِّن قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ»[1] خداوند در اين آيه شريفه مي فرمايد سنت الهي بر اين بوده که تمام پيامبران از نوع بشر باشند و پيامبر قبل از او بوده اند که زن و فرزند داشته اند و اين مساله اختصاص به پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ندارد.[2]بنابراين آيه شريفه در اين موضوع عموميت و کليت ندارد تا مضمون آن با مساله زن و فرزند نداشتن حضرت مسيح ـ عليه السلام ـ در تناقض قرار بگيرد. بر اساس اسلوب ادبي آيه شريفه شامل حضرت عيسي ـ عليه السلام ـ و نيز حضرت يحيي ـ عليه السلام ـ نمي شود چون روشن است که آن دو زن و فرزندي نداشته اند.[3] و آيه شريفه به صورت قضيه موجبه جزئيه مساله ازدواج پيامبران را مطرح نموده است.
بنابراين مي توان گفت که اصلاً چنين سئوالي پيش نمي آيد که آيا اين آيه شريفه در خصوص حضرت عيسي مسيح ـ عليه السلام ـ صادق است يا خير؟
پي نوشت ها:
[1] . رعد/38.
[2] . ر.ک: طباطبايي، سيد محمد حسين، الميزان، قم، موسسه نشر اسلامي، بي تا، ج11، ص374.
[3] . طيب، سيد عبدالحسين، اطيب البيان في تفسير القرآن، تهران، نشر اسلام، 1378ش، ج7، ص348.