آیا افراد مختلف، شهودها و علم‌های حضوری‌ متفاوتی نسبت به پروردگار دارند؟ آیا پذیرش این امر، موجب پذیرش نسبی‌گرایی نیست؟!

1. علم حضوری به معنای حضور معلوم نزد عالم است، و این اعم از دریافت با جان و شهود دل است.[1]
2. شهودها اگرچه مختلف‌اند، ولی برای شناخت شهود واقعی از غیر واقعی، معیار و ملاک‌هایی وجود دارد.[2]
3. شهود دل‌ها نسبت به وجود خداوند یکی است؛ یعنی همه خدای خالق، توانای بر هر کار، آگاه بر همه چیز، بینا، شنوا، حی و زنده، را شهود می‌کنند؛[3] هرچند ممکن است از نظر مراتب شهود یا برخی خصوصیات آن متفاوت باشند.

[1] . ر. ک: «علم حضوری، حضور نفس شیء برای شیء دیگر»، 28485.

[2] . ر. ک: «ملاک و معیار کشف و شهود»، 94245.

[3] . ر. ک: «راه‌های شناخت خدا»، 479.