روایات مختلفی در منابع اسلامی نقل شده است که پیامبر اسلام(ص) بعد از نزول آیاتی از قرآن دیگر نخندید:
1. بعد از نزول آیات 59 و 60 سوره نجم:[1] «آیا از این سخن (احوال امتها و نزدیکى قیامت یا از قرآن) تعجّب میکنید، و میخندید و نمیگریید».
2. وقتی پیامبر خدا(ص) بنى امیه را به شکل میمونهایى بر منبرش دید، بسیار ناراحت شد، و تا زنده بود کسى او را خندان ندید، تا اینکه خداى تعالی آیه 60 سوره اسراء را نازل کرد:[2] «[به یاد آور] زمانى را که به تو گفتیم: پروردگارت احاطه کامل به مردم دارد [و از وضعشان کاملاً آگاه است.] و ما آن رؤیایى را که به تو نشان دادیم، فقط براى آزمایش مردم بود همچنین شجره ملعونه (درخت نفرین شده) را که در قرآن ذکر کردهایم. ما آنها را بیم داده [و انذار] میکنیم اما جز طغیان عظیم، چیزى بر آنها نمیافزاید!».
1. بعد از نزول آیات 59 و 60 سوره نجم:[1] «آیا از این سخن (احوال امتها و نزدیکى قیامت یا از قرآن) تعجّب میکنید، و میخندید و نمیگریید».
2. وقتی پیامبر خدا(ص) بنى امیه را به شکل میمونهایى بر منبرش دید، بسیار ناراحت شد، و تا زنده بود کسى او را خندان ندید، تا اینکه خداى تعالی آیه 60 سوره اسراء را نازل کرد:[2] «[به یاد آور] زمانى را که به تو گفتیم: پروردگارت احاطه کامل به مردم دارد [و از وضعشان کاملاً آگاه است.] و ما آن رؤیایى را که به تو نشان دادیم، فقط براى آزمایش مردم بود همچنین شجره ملعونه (درخت نفرین شده) را که در قرآن ذکر کردهایم. ما آنها را بیم داده [و انذار] میکنیم اما جز طغیان عظیم، چیزى بر آنها نمیافزاید!».