هاجر، کنیزی مصری بود که بعد از رخدادهایی به ساره بخشیده شد و به ایشان خدمت میکرد. تقریباً براساس تمام گزارشهای تاریخی، این کنیز ابتدا از ساکنان مصر بود.
با گذشت سالها، ساره برای حضرت ابراهیم(ع) هیچ فرزندی به دنیا نیاورد، در نتیجه او هاجر را به ابراهیم بخشید تا از او فرزندی داشته و نسلش منقطع نشود. به دنبال آن، هاجر اسماعیل(ع) را به دنیا آورد. بعد از آن بود که ساره به خدمتگذار گذشتهاش هاجر رشک میبرد و در نهایت از ابراهیم خواست که آنها را به جای دیگری ببرد. خداوند نیز به حضرت ابراهیم دستور داد آنها را به سرزمین مکه برده و آنها را در آن بیابانهای بیآب و علف رها کند. ابراهیم(ع) با نگرانی به این فرمان خدا گردن نهاد، اما نه تنها هاجر و اسماعیل(ع) با معجزاتی از مرگ نجات یافتند، بلکه وجود آنها در آن مکان مقدس، منشأ تجدید بنای خانه خدا شد.
با گذشت سالها، ساره برای حضرت ابراهیم(ع) هیچ فرزندی به دنیا نیاورد، در نتیجه او هاجر را به ابراهیم بخشید تا از او فرزندی داشته و نسلش منقطع نشود. به دنبال آن، هاجر اسماعیل(ع) را به دنیا آورد. بعد از آن بود که ساره به خدمتگذار گذشتهاش هاجر رشک میبرد و در نهایت از ابراهیم خواست که آنها را به جای دیگری ببرد. خداوند نیز به حضرت ابراهیم دستور داد آنها را به سرزمین مکه برده و آنها را در آن بیابانهای بیآب و علف رها کند. ابراهیم(ع) با نگرانی به این فرمان خدا گردن نهاد، اما نه تنها هاجر و اسماعیل(ع) با معجزاتی از مرگ نجات یافتند، بلکه وجود آنها در آن مکان مقدس، منشأ تجدید بنای خانه خدا شد.