قرآن کریم موضوع آفرینش انسان و دیگر موجودات جاندار را در سورهها و آیات مختلف مطرح نموده و در آیه ششم سوره زمر، به بیان چگونگی آفرینش آنان از زاویهای ویژه پرداخته است. خداوند در این آیه در مقام بیان آفرینش انسان و نیز اظهار قدرت خالق هستی بر آمده و به مراتب خلقت اشاره دارد که نخست آفرینش انسان از یک حقیقت آغاز شده و پس از آن به اعتبار وجود طبیعى او و پیدایش وى در عالم طبیعت، در شکم مادران در سه ظلمت؛ یعنى تاریکى شکم، تاریکى رحم، و تاریکى زهدان(تخمدان) براى او خلقتى پس از خلقتى دیگر پدید خواهد آمد.
برخی نیز این تاریکیها را به طبیعت جسمانی، نفس نباتی و نفس حیوانی تفسیر کردهاند.
برخی نیز این تاریکیها را به طبیعت جسمانی، نفس نباتی و نفس حیوانی تفسیر کردهاند.