آیا آیۀ شریفۀ «هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ یَأْتِیَهُمُ اللَّهُ فِی ظُلَلٍ مِنَ الْغَمَامِ وَ الْمَلَائِکَةُ وَ قُضِیَ الْأَمْرُ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ»، بر جسمانی بودن خداوند دلالت دارد؟

1. خداوند در این آیه مى ‏فرماید: «آیا (پیروان فرمان شیطان، پس از این همه نشانه ‏ها و برنامه ‏هاى روشن) انتظار دارند که خداوند و فرشتگان، در سایه ‏هایى از ابرها به سوى آنان بیایند (و دلایل تازه ‏اى در اختیارشان بگذارند؟! با این که چنین چیزى محال است!) و همه چیز انجام شده، و همه کارها به سوى خدا بازمى‏ گردد».

2. جسمانی نبودن خداوند، یکی از مهم ترین بحث ها در باب صفات سلبیه حضرت حق تعالی است. دلایلی عقلی و نقلی در نفی جسمانیت خداوند بیان شده است؛ مانند این که مشاهدۀ حسّى تنها در مورد اجسامى صورت مى گیرد که داراى رنگ و مکان و محل هستند. بنابر این، در مورد ذات خداوند که ما فوق زمان و مکان است معنا ندارد؛ ذات پاک او نه در دنیا با این چشم ظاهری دیده مى ‏شود و نه در آخرت.

3. همچنین برخی از آیات قرآن کریم در مورد خداوند، جزو آیات محکم است و هر گونه نقص و حاجت و امکان را از ذات الاهی نفی می کند؛ مانند آیۀ شریفۀ «لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ»؛ هیچ چیز همانند او نیست. این آیات در حقیقت پایۀ اصلى شناخت تمام صفات خدا است.