آیا دو جنبه وجودی در انسان (روح و بدن) مؤید پلورالیسم و کثرت گرایی است؟

سؤال حاضر مربوط به مسئله علاقه نفس به بدن است که چهار قول درباره آن وجود دارد: قول به مادیت نفس، قول به ثنویت وجودی انسان (جدایی نفس و بدن)، قول به “جسمانیت الحدوث و روحانیت البقا” بودن نفس، و قول به تثلیث وجودی انسان (بدن، نفس، روح). اگر از میان این اقوال چهارگانه، قول اول و سوم را مبنا قرار دهیم، بحث علاقه نفس به بدن نمی­تواند مؤید پلورالیسم باشد؛ زیرا نتیجه هر دو قول یک چیز است و آن وحدت نفس و بدن است، اما اگر قول دوم و چهارم را مبنا قرار دهیم، باز پاسخ منفی است؛ زیرا هر چند که نتیجه هر دو قول نبود وحدت میان جسم و روح است، اما هیچ ارتباط مستقیم یا غیر مستقیم منطقی میان باور به ثنویت یا تثلیث وجودی انسان با باور به پلورالیزم وجود ندارد؛ چرا که مدعای پلورالیست­ها اثبات کثرت وجودی انسان یا وجود کثرت در جهان نیست، بلکه مدعای آنها مدعایی معرفت شناسانه است، نه هستی شناسانه. همچنین سؤال حاضر، صحت قول دوم از اقوال چهارگانه مسئله علاقه نفس به بدن (قول به ثنویت) را مفروض گرفته است، اما واقعیت این است که از میان اقوال چهارگانه، قول سوم نسبت به دیگر اقوال با مبانی توحیدی و حکمت اسلامی و شیعی که بر اتحاد فیزیک با متافیزیک شکل گرفته است، سازگاری بیشتری دارد.