اگر این طور است که خداوند متعال برخی از چیزها را برای استفاده نکردن خلق کرده، پس چرا آنها را آفریده است؟

چیزهایی که خلق شده است و ما نمی توانیم از آنها استفاده کنیم، در نظام کلان حیات انسان مفید است؛ در نظام کلان هستی ضرورت داشته، و باید وجود می داشت، ولی ما آن استفاده خاص را نمی توانیم از آنها داشته باشیم. البته نه این که هیچ استفاده ای نمی توانیم بکنیم، بلکه بعضی از استفاده ها برای ما ممنوع شده است؛ مثلاً فرض کنید بعضی از مواد غذایی که خوردنش برای ما ممنوع است، ولی خود آن ماده در یک جایگاه دیگر با یک شکل دیگر فوایدی دارد، به عنوان نمونه فرض کنید یک دارویی شما آن را استفاده می کنید، ولی خوردن آن برای شما مفید نیست، اما وجودش در مجموعه موجودات یک جایگاه ضروری و لازمی دارد.