آیا این که بت پرستان، بت ها را خدا نمی دانستند بلکه آنها را نماد و چهره خدای مورد نظرخود می دانستند اشکال بت پرستی را برطرف می کند؟

از نظر اسلام خالق هستی، الله است و تدبیر همه امور جهان تنها در دست اوست.پرستش نیز مخصوص ذات باری تعالی است و همه اقسام بت پرستى، یک نوع تحریف در عقیده خداپرستى است .اصولاً هر موجودى را که انسان تکیه گاه خود در برابر خدا قرار دهد و سرنوشت خود را در دست او و وابسته به او بداند “بت” او محسوب مى شود.

انسان های جاهل بت های خود را از سنگ، چوب، فلز و حتّی از مواد خوراکی می ساختند و آن را می پرستیدند. و حلّ مشکلات خود را از آنها می خواستند.

از نظر اسلام بت پرستی در هر شکلی که باشد شرک و کفر است؛ حتی اگر بت ها را نه به عنوان خالق و مدبر جهان بلکه به عنوان تندیس و نمادی از قدرت متافیزیکی خدا و نزدیک کننده به او پرستش نمایند، از آنجا که پرستش و عبادت غیر خداست، شرک است. در صدر اسلام عده ای از بت پرستان با چنین بهانه هایی کار خود را توجیه می کردند که قرآن در جواب آنان می فرماید:” آگاه باشید که دین خالص از آن خداست، و آنها که غیر خدا را اولیاى خود قرار دادند و دلیلشان این بود که: «اینها را نمى‏پرستیم مگر بخاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند»، خداوند روز قیامت میان آنان در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‏کند خداوند آن کس را که دروغگو و کفران‏کننده است هرگز هدایت نمى‏کند! “