در ارتباط با مسئله بهداشت آمیزش در روایت از پیامبر(ص) نقل شده است: «…یَا عَلِیُّ لَا تُجَامِعِ امْرَأَتَکَ إِلَّا وَ مَعَکَ خِرْقَةٌ وَ مَعَ أَهْلِکَ خِرْقَةٌ وَ لَا تَمْسَحَا بِخِرْقَةٍ وَاحِدَةٍ فَتَقَعَ الشَّهْوَةُ عَلَى الشَّهْوَةِ فَإِنَّ ذَلِکَ یُعْقِبُ الْعَدَاوَةَ بَیْنَکُمَا ثُمَّ یَرُدُّکُمَا إِلَى الْفُرْقَةِ وَ الطَّلَاق»؛[1] یا على با همسرت آمیزش مکن، مگر آنکه خودت دستمالى داشته باشى و همسرت دستمال دیگر، با یک دستمال خود را پاک نکنید که شهوت بر شهوت افتد و باعث دشمنى میان شما میشود و شما را به جدایى و طلاق میکشاند.
گفتنی است که این روایت از روایاتی است که فقها از جهت متنی به آن استناد کرده و فتوا به کراهت چنین کاری دادهاند.[2]
البته این حکم از جهت بهداشتی نیز پذیرفته شده است. منتها علتی که در ادامه روایت ذکر شد علت تامه برای دشمنی و جدایی نیست.
گفتنی است که این روایت از روایاتی است که فقها از جهت متنی به آن استناد کرده و فتوا به کراهت چنین کاری دادهاند.[2]
البته این حکم از جهت بهداشتی نیز پذیرفته شده است. منتها علتی که در ادامه روایت ذکر شد علت تامه برای دشمنی و جدایی نیست.
[1]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج ۳، ص ۵۵۲، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق؛ شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج ۲۰، ص ۲۵۳، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1409ق.
[2]. طباطبایی یزدی، سید محمد کاظم، العروة الوثقی (المحشّٰی)، گردآورنده: محسنی سبزواری، احمد، ج ۵، ص ۴۹۱، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق.