آیا آیه «یهدی به الله من اتبع رضوانه سبل السلام» نشانگر خصلت بی‌نهایت طلبی و تنوع‌خواهی انسان‌ها بوده و به نوعی صراط‌های مستقیم را تأیید می‌کند؟

از مجموع آیاتی که بحث «سبل الی الله» و «صراط مستقیم» را بیان کرده‌اند می‌توان به این مطلب پی برد که مطلوب همه انسان‌ها رسیدن به کمال نامتناهی و دوری از هرگونه نقص و کاستی است و همه برای رسیدن به آن در تلاش‌اند و برای رسیدن به این مطلوب هم فقط یک راه وجود دارد و آن «صراط مستقیم» است. بنابراین بی‌نهایت‌طلبی انسان را این‌گونه می‌توان از این آیه شریفه به دست آورد که مقصود نهایی انسان یک کمال بی‌نهایت است. تنوّع‌طلبی را هم به طور روشن‌تر می‌توان از آیه استنباط کرد؛ زیرا «سُبُل» که در این آیه به معنای تعدد راه‌های رسیدن به مطلوب است، مناسب و مطابق تنوع‌خواهی انسان است؛ یعنی هرکسی مطابق ظرفیت و وسعی که دارد، به گونه‌ای در صراط مستقیم قرار می‌گیرد و مطابق آن به مقصود خود می‌رسد که البته این به معنای وجود چند صراط مستقیم نیست.