معنای این سخن امام علی(ع) چنین است: «همواره سیلهاى خروشان و چشمههاى علم و فضیلت از دامنه کوهسار وجودم جارى است و مرغ دور پرواز اندیشه به قلّه وجود من نمیرسد». این تعبیر بیانگر این نکته لطیف و ظریف است که وجود امام، به کوه عظیمى تشبیه شده که داراى قلّه بسیار مرتفعى است و طبیعت این گونه کوهها و قلّهها این است که نزولات آسمانى را در خود جاى می دهد و سپس به صورت مستمرّ به روى زمینهاى گسترده و دشتها جارى میسازد و گلها و گیاهان و درختان را بارور میکند و از سوى دیگر هیچ پرنده دور پروازى، نمیتواند به آن راه یابد.