خداوند در آیه 190 سوره آل عمران انسان را به تفکر در چگونگی آفرینش آسمانها و زمین دعوت میکند، و در آیه بعد نتیجه و ثمره این تفکر را بیان مینماید. این آیه در بیان وحدانیت خالق هستی است و میفرماید اگر کسی به دقت و از روی تفکر و تعقل در چگونگی آفرینش آسمانها و زمین و رفت و آمد شب و روز بنگرد، نشانههای روشنی بر قدرت خدای متعال خواهد یافت؛ آثار بدیع و اسرار عجیبی که بندگان را به سوی مبدأ و معاد راهنمایی و آنان را مجذوب قدرت لایزال الهی میکند.
چکیده معناى دو آیه چنین است؛ کسانی که از روی فکر و اندیشه در آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز نگاه کنند و بیندیشند، این اندیشه و تفکر موجب میشود تا یاد خدا در آنان نهادینه شود که دیگر در هیچ حالى خدا را فراموش نکنند، و به این وسیله متوجه میشوند که خداى تعالى بزودى آنان را برخواهد انگیخت، و به همین جهت از خداى تعالى درخواست رحمتش را نموده و از او مىخواهند وعدهاى را که به آنها داده، در حقشان تحقق بخشد.
چکیده معناى دو آیه چنین است؛ کسانی که از روی فکر و اندیشه در آسمانها و زمین و اختلاف شب و روز نگاه کنند و بیندیشند، این اندیشه و تفکر موجب میشود تا یاد خدا در آنان نهادینه شود که دیگر در هیچ حالى خدا را فراموش نکنند، و به این وسیله متوجه میشوند که خداى تعالى بزودى آنان را برخواهد انگیخت، و به همین جهت از خداى تعالى درخواست رحمتش را نموده و از او مىخواهند وعدهاى را که به آنها داده، در حقشان تحقق بخشد.