گفتنی است؛ شرحهای مختلفی بر زیارت جامعه کبیره – به زبان عربی[1] و فارسی[2] – نوشته شده است که میتوانید به آنها مراجعه کنید. اما خلاصه پاسخ آنچه در پرسش مطرح شده چنین است:
الف. «بکم فتح الله»: با توجه به تعدادی از روایات میتواند دارای معانی زیر باشد:
یک. وجود یا خلافت الهی یا همه خوبیها و خیراتی که بر عالم سرازیر میشود به واسطه پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) است.
دو. هستی به خاطر آن بزرگواران آفریده شده است؛ زیرا اگر آنها نبودند خداوند آسمان و غیر آنرا نمیآفرید.
سه. شروع، پایان، و تفسیر و توضیح کتاب خدا (قرآن) با پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) او است.
برخی از روایاتی که بر معانی گفته شده دلالت دارند عبارت است از:
1. جابر بن عبد الله انصاری میگوید: از رسول خدا(ص) پرسیدم اولین چیزی که خداوند آفرید چه بود؟ رسول خدا(ص) فرمود: «نور پیامبرت ای جابر! سپس از نور او تمام خوبیها را آفرید».[3]
2. در روایت دیگری جابر از پیامبر(ص) نقل کرده است: «نخست چیزى که خدا آفرید نور من بود، و نور على را از آن برگشود، سپس عرش، لوح [محفوظ]، خورشید و روشنى روز، نور دیدهها و خرد و شناخت را آفرید».[4]
3. امام صادق(ع) فرمود: «الْحُجَّةُ قَبْلَ الْخَلْقِ وَ مَعَ الْخَلْقِ وَ بَعْدَ الْخَلْقِ»؛[5] حجّت خدا پیش از خلق است و همراه خلق است و پس از خلق است. از عبارت «بعد الخلق» استفاده میشود که هستی به حجّت الهی خاتمه مییابد.
ب. «بکم یختم»؛ یعنی اینکه دولت و حکومت ائمه اطهار(ع) آخرین دولت و حکومت الهی است و یا مقصود این است که دولت و حکومت متعلق به آنها است و یا آنکه همانگونه که جهان هستی با وجود مقدس آنان آغاز شده، با وجود مقدس آنان نیز پایان مییابد.
ج. «و بکم ینزل الغیث»: یعنی به سبب دعای اهل بیت(ع) خداوند باران را فرو میفرستد.[6] برای آگاهی بیشتر نمایه «تصرّف ائمه معصومین (ع) و انسان در عالم خلقت»، سؤال 11004 را مطالعه کنید.
[1]. مانند: کربلایى، جواد بن عباس، الأنوار الساطعة فی شرح الزیارة الجامعة؛ نظری مؤمن آبادی، علی، الانوارالالهیه(شرح و تفسیر زیارت جامعه کبیره)، نشر کانون پژوهش.
[2]. مانند: جوادی آملی، عبد الله، ادب فنای مقربان(شرح زیارت جامعه کبیره)،
انتشارات اسراء؛ نقوی، محمدتقی، شرح زیارت جامعه کبیره، نشر قائن؛ گنجی، حسین، شرح زیارت جامعه کبیره، نشر طوبای محبت.
انتشارات اسراء؛ نقوی، محمدتقی، شرح زیارت جامعه کبیره، نشر قائن؛ گنجی، حسین، شرح زیارت جامعه کبیره، نشر طوبای محبت.
[3]. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 15، ص 24، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403ق.
[4]. همان، ج 54، ص 170.
[5]. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد(ص)، محقق و مصحح: کوچه باغی، محسن بن عباسعلی، ج 1، ص 487، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، قم، چاپ دوم، 1404ق.
[6]. ر.ک: کربلایى، جواد بن عباس، الأنوار الساطعة فی شرح الزیارة الجامعة، ج 5، ص 221 – 224، دار الحدیث، قم، بیتا.