ظرفى که عقل آنرا، براى مطلق ثبوت و تحقق اعتبار مىکند، آن ظرف را نفس الامر مىنامیم. و وسعت این ظرف به حدّى است که قضایاى صادق ذهنى (مانند انسان نوع است)، و قضایاى صادق خارجى (مانند انسان موجود است) و قضایاى صادقى را که وجود خارجى و ذهنى ندارند (مانند عدم علت، علت است براى عدم معلول) شامل مىشود.