آیا می‌توانید دعای اویس قرنی را برایم بفرستید و من بتوانم آن را بخوانم؟

این دعا،  آن دعایى است که امیر المؤمنین علی بن ابی­طالب(ع) آن را به اویس قرنى تعلیم نمودند:

«وَ حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ زَیْدٍ عَنْ أُوَیْسٍ الْقَرَنِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (ع) قَالَ‏ مَنْ دَعَا بِهَذِهِ الدَّعَوَاتِ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ قَضَى جَمِیعَ حَوَائِجِهِ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ مَنْ بَلَغَ إِلَیْهِ الْجُوعُ وَ الْعَطَشُ ثُمَّ قَامَ وَ دَعَا بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ أَطْعَمَهُ اللَّهُ وَ سَقَاهُ وَ لَوْ أَنَّهُ دَعَا بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ عَلَى جَبَلٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مَوْضِعٍ یُرِیدُهُ لَاتَّسَعَ الْجَبَلُ حَتَّى یَسْلُکَ فِیهِ إِلَى أَیْنَ یُرِیدُ وَ إِنْ دَعَا بِهَا إِلَى مَجْنُونٍ أَفَاقَ مِنْ جُنُونِهِ وَ إِنْ دَعَا بِهَا عَلَى امْرَأَةٍ قَدْ عَسُرَ عَلَیْهَا وَلَدُهَا هَوَّنَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْهَا وِلَادَتَهَا قَالَ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ مَنْ دَعَا بِهَا أَرْبَعِینَ لَیْلَةً مِنْ لَیَالِی الْجُمُعَةِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ لِکُلِّ ذَنْبٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا دَخَلَ عَلَى السُّلْطَانِ لَخَلَّصَهُ اللَّهُ مِنْ شَرِّهِ وَ مَنْ دَعَا بِهَا عِنْدَ مَنَامِهِ فَیَذْهَبُ [بِهِ‏] النَّوْمُ وَ هُوَ یَدْعُو بِهَا بَعَثَ اللَّهُ جَلَّ ذِکْرُهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِنْهُ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَکٍ مِنَ الرُّوحَانِیَّةِ وُجُوهُهُمْ أَحْسَنُ مِنَ الشَّمْسِ سَبْعِینَ أَلْفَ مَرَّةٍ یَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ وَ یَدْعُونَ لَهُ وَ یَکْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ مَنْ دَعَا بِهَا وَ قَدِ ارْتَکَبَ الْکَبَائِرَ غُفِرَتْ لَهُ الذُّنُوبُ کُلُّهَا وَ إِنْ مَاتَ مِنْ لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً ثُمَّ قَالَ لِی یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ غُفِرَ لَهُ وَ لِأَهْلِ بَیْتِهِ وَ لِمُؤَذِّنِ مَسْجِدِهِ وَ لِإِمَامِهِ الْمُتَخَیَّرِ الدُّعَاءُ: یَا سَلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ الطَّاهِرُ الْمُطَهَّرُ الْقَاهِرُ الْقَادِرُ الْمُقْتَدِرُ یَا مَنْ یُنَادِی‏ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ‏ بِأَلْسِنَةٍ شَتَّى وَ لُغَاتٍ مُخْتَلِفَةٍ وَ حَوَائِجَ أُخْرَى یَا مَنْ لَا یَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ أَنْتَ الَّذِی لَا تُغَیِّرُکَ الْأَزْمِنَةُ وَ لَا تُحِیطُ بِکَ الْأَمْکِنَةُ وَ لَا تَأْخُذُکَ نَوْمٌ وَ لَا سِنَةٌ یَسِّرْ لِی مَا أَخَافُ عُسْرَهُ وَ فَرِّجْ لِی مِنْ أَمْرِی مَا أَخَافُ کَرْبَهُ وَ سَهِّلْ لِی مِنْ أَمْرِی مَا أَخَافُ حُزْنَهُ سُبْحَانَکَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ- إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ‏ عَمِلْتُ سُوءاً وَ ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی‏ إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ- وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‏ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى نَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً»؛[1]

ابن طاوس می­گوید موسى بن زید، از اویس قرنى، از امیر المؤمنین علىّ بن ابى طالب (ع) برای ما نقل کرد: هر کس این دعا را بخواند، خداى تعالى همه حاجت‏هاى او را بر‏آورد. رسول خدا (ص) فرمودند: قسم به کسى که مرا به­ راستى به پیغمبرى فرستاده است، هر کسى که گرسنگى و تشنگى بر او غلبه کرده باشد، این دعا را بخواند، خداى تعالى او را سیر مى‏گرداند و آب ارزانیش مى‏دارد. اگر شخصى این نام‏ها را بر کوهى بخواند که حایل باشد میان او و میان جایى که اراده آن را داشته باشد، هر آینه آن کوه راه خواهد داد تا آن­که برود به آن­جایى که مى‏خواهد. اگر این دعا را بر دیوانه‏اى بخواند عاقل مى‏شود. اگر این دعا را بر زنى بخواند که بر او زاییدن دشوار باشد، خداى تعالى بر او وضع حمل را آسان مى‏گرداند. و فرمودند: قسم به کسى که مرا به راستى به پیغمبرى فرستاده است، آن­که هر کس این دعا را چهل شب جمعه بخواند، خداى تعالى براى او هر گناهى را که میان او و میان خداوند باشد، مى‏آمرزد. اگر شخصى بر پادشاه ظالمى داخل شود و این دعا را بر آن پادشاه بخواند، هر آینه خداى تعالى او را از شرّ آن خلاص مى‏گرداند. هر کس که این دعا را در وقت خواب بخواند، پس او را خواب فراگیرد، خداى عزّ و جلّ به عدد هر حرفى از این دعا، هفتاد هزار فرشته از روحانیان خلق مى‏نماید که رویشان زیباتر از آفتاب است. آنان هفتاد هزار مرتبه از خداى تبارک و تعالى از براى او طلب آمرزش نمایند، براى او دعا کنند و از براى او حسنات بنویسد. هر کس که این دعا را بخواند و حال آن­که از او گناهان کبیره سر زده باشد، هر آینه همه گناهان او آمرزیده مى‏شود، و اگر در آن شب بمیرد، شهید خواهد بود. راوى می­گوید: پس امیر المؤمنین على بن ابى­طالب(ع) به من فرمودند: اى ابا عبد اللَّه به درستى که خداى تعالى مى‏آمرزد او را و اهل بیت او را و مؤذن مسجد او را که در آن نماز گزارده و پیش­نمازى که به او اقتداء نموده، و آن دعا این است:

  «اى سلامتى دهندۀ‏ امان دهنده؛ نگاهدارنده، غلبه ‏کننده با عزّت صاحب جبروت و کبریا، اى پاک و پاکیزه، اى قهرکننده با توانایى بسیار توانا، اى کسى که خوانده شده است از هر راه و بیابان دور و دراز به زبان­هاى مختلف و لهجه‏هاى متفاوت و حاجت­هاى متعدّده، اى کسى که مشغول نمى‏گرداند او را  کارى از کارى دیگر، تویى آن­که تغییر نمى‏دهد تو را زمان­ها و فرا نمى‏گیرد ترا مکان­ها و فرو نمى‏گیرد ترا خواب سنگین و نه خواب سبک(چرت)، آسان گردان براى من آنچه را که مى‏ترسم دشوارى آن را، و نجات و رهائى ده مرا از آنچه مى‏ترسم از اندوه آن، و آسان و هموار گردان براى من از کارها آنچه را که مى‏ترسم ناهموارى آن را، تسبیح مى‏کنم ترا تسبیح کردنى، نیست خدایى مگر تو، به درستى که من از جمله ستم‏کنندگان بر خود هستم، گناه و بدى کردم و ستم نموده‏ام نفس خود را، پس بیامرز مرا، به درستى که نمى‏آمرزد گناهان را کسى مگر تو. همه ستایش خدایی را سزاوار است که پروردگار عالمیان است و نیست حرکتى و نه توانایى مگر به خداى بلند مرتبه بزرگ و رحمت فرستد خدا بر پیغمبر او محمّد و بر آل او و درود فرستد خدا بر ایشان درودى بسیار.

در پایان تذکر این نکته ضروری به نظر می‌رسد که اگرچه این دعا دارای مضامین عالی و برگرفته از آیات قرآن است، و نظیر آن در دیگر دعاها نیز آمده است، اما از نظر سند مرسل بوده و چندان از اعتبار برخوردار نیست.