در روایات، برای شب پنج شنبه(لیلة الخمیس) چهار، نماز با ویژگی و آثار مختلف ذکر شده است:
1. هر کس چهار رکعت نماز در شب پنج شنبه بخواند که در هر رکعت، یک مرتبه سوره حمد و چهل مرتبه سوره کافرون بخواند، مانند این است که هزار، هزار بنده مؤمن را آزاد کرده است و خداوند به او قصری در بهشت عنایت می کند که از یک شهر این دنیا بزرگ تر است.[1]
2. ابن مسعود از پیامبر اسلام (ص) روایت کرده: کسی که در شب پنج شنبه بین نماز مغرب و عشا دو رکعت نماز بخواند که در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و پنج مرتبه «آیه الکرسی» و سوره های «کافرون»،«توحید»، «فلق» و «ناس» هر کدام پنج مرتبه و پس از تمام کردن نماز، پانزده مرتبه استغفار کند و ثواب نمازش را برای پدر و مادرش قرار بدهد؛ یعنی پس از تمام شدن نماز و استغفار، بگوید: «اللَّهُمَّ اجْعَلْ ثَوَابَهَا لِوَالِدَیَّ» پس به تحقیق حق آنان را ادا کرده است.[2]
3.پیامبر اکرم فرمود: هر کس شب پنج شنبه شش رکعت _ سه تا دو رکعتی _ نماز بخواند که در هر رکعت، یک مرتبه، حمد، و سه مرتبه، آیة الکرسی، کافرون، و توحید، بخواند و بعد هر سلام، سه مرتبه آیة الکرسی بخواند اگر در نزد خداوند نوشته بود که این شخص، شقی است خداوند فرشته ای را بر می انگیزد که شقاوتش را محو کند و به جای آن سعادت بنویسد.[3]
4. انس ابن مالک از رسول خدا روایت کرده: هر کس در شب پنج شنبه یا روز آن، چهار رکعت _ دو تا دو رکعتی _ نماز بخواند که در هر رکعت، هفت مرتبه حمد و یک مرتبه سوره قدر بخواند پس از اتمام چهار رکعت، صد مرتبه بگوید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» و بعد صد مرتبه بگوید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جِبْرِیلَ» _ در بعضی از روایات، چنین آمده که بعد از صلوات بر پیامبر(ص) صد مرتبه بگوید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى جِبْرِیلَ وَ لَعَنَ الظَّالِمِینَ »[4]_ خداوند هفتاد هزار قصر در بهشت به او عطا می کند.[5]
[1]. مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، محقق، مصحح، جمعى از محققان، ج 87، ص 310، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403 ق؛ ابن طاووس، على بن موسى، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص 100 و 101، دار الرضى، قم، چاپ اوّل، 1330 ق.
[2]. شیخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، محقق، مصحح، مؤسسة آل البیت(ع) ، ج 8، ص 177، مؤسسة آل البیت(ع) ، قم، چاپ اول، 1409 ق؛ محدث نورى، حسین بن محمد تقى، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، محقق، مصحح، مؤسسة آل البیت(ع)، ج 6، ص 372، مؤسسة آل البیت(ع)، قم، چاپ اوّل، 1408 ق؛ بحار الأنوار، ج 87، ص 323 و 324؛ قطب الدین راوندى، سعید بن هبة الله، الدعوات – سلوة الحزین، ص 95 و 96، انتشارات مدرسه امام مهدى(عج)، قم، چاپ اوّل، 1407 ق؛ طوسى، محمد بن الحسن، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ص 255، مؤسسة فقه الشیعة، بیروت، چاپ اوّل، 1411 ق؛ جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص 99؛ کفعمى، ابراهیم بن على عاملى، المصباح للکفعمی، ص 162 و 390، دار الرضی( زاهدی)، قم، چاپ دوّم، 1405 ق.
[3]. بحار الأنوار، ج 87، ص 309؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 6، ص 373؛ جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص 98 و 99؛
[4]. بحار الأنوار، ج 87، ص 310؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 6، ص 373.
[5]. وسائل الشیعة، ج 8، ص 177 و 178؛ بحار الأنوار، ج 87، ص 324؛ مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج 1، ص 255 و 256 و 260؛ جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ص 142و 143.