عقبة بن ابی معیط، از جمله مشرکانی است که در دوران حضور پیامبر(ص) در مکّه مکرّمه به همراه تعدادی دیگر از قرشیان تلاش بسیاری جهت ناکام گذاردن دعوت ایشان نمود. او به اشکال مختلف به آزار و اذیّت پیامبر(ص) پرداخت. بنابر گزارشی عقبه در جریانی اسلام آورد، اما به تحریک برخی از یاران قریشی خود با اهانت به پیامبر (ص)، از اسلام سرباز زده و به ایجاد مانع در مسیر تبلیغ پیامبر روی آورد. آزار و اهانت های عقبه نسبت به پیامبر اسلام تا آن جا پیش رفت که پیامبر(ص) وعده مجازات او را دادند؛ به همین دلیل پس از این که در جنگ بدر به اسارت مسلمانان در آمد، به دستور پیامبر(ص) و به دست حضرت علی (ع) و یا عاصم بن ثابت مجازات گردید.