پاسخ این پرسش در روایت منقول از امام علی (ع) چنین آمده است: هر وقت از نماز فارغ شدید دست هاى خود را به سوى آسمان بلند نمایید براى دعا کردن، راوى حضورش عرض کرد: اى مولاى من آیا خداوند در هر مکان و جهتى نیست؟ فرمود. بلى. عرض کرد: پس چرا باید دست هاى خود را به طرف آسمان بلند کنیم؟ فرمود: مگر آیه “وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ”؛[1] و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مىشود! را قرائت نکردهاى! روزى باید از محلش طلب شود و محل آن آسمان است که خداوند بیان فرموده؛ چه باران از آسمان نازل می شود و به سبب آن از زمین قوت خلایق روئیده و بیرون می آید.[2]
این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.
[1] ذاریات، 22.
[2] شیخ صدوق، منلایحضرهالفقیه، ج 1، ص 325، ح 955، جامعه مدرسین، قم، 1413ق ؛ حرعاملی، وسائلالشیعة، ج 6، ص 487، ح 8509، آل البیت، قم، 1409ق، ” وَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع إِذَا فَرَغَ أَحَدُکُمْ مِنَ الصَّلَاةِ فَلْیَرْفَعْ یَدَیْهِ إِلَى السَّمَاءِ وَ لْیَنْصَبْ فِی الدُّعَاءِ فَقَالَ ابْنُ سَبَإٍ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَ لَیْسَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِکُلِّ مَکَانٍ قَالَ بَلَى قَالَ فَلِمَ یَرْفَعُ یَدَیْهِ إِلَى السَّمَاءِ فَقَالَ أَ وَ مَا تَقْرَأُ وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ فَمِنْ أَیْنَ یُطْلَبُ الرِّزْقُ إِلَّا مِنْ مَوْضِعِهِ وَ مَوْضِعُ الرِّزْقِ وَ مَا وَعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ السَّمَاءُ”.