دعای “سمات” یا “شبّور” از مشهورترین دعاهایی است که مشتمل بر اسم اعظم الاهی، و دارای معارف بلند و عمیق عرفانی است.
آنچه را که به صورت خلاصه و فشرده درباره برخی از فرازهای دعای سمات می توان گفت؛ این است که در این دعا سعی شده است خدا را به اسم اعظم، پیامبران و مکان های مقدسی که خداوند در آن مکان ها با رسولانش تکلم نمود و بر آنان وحی فرستاد، قسم داده یا خوانده شود. بیشتر عبارات و اصطلاحات این دعا برگرفته از آیات قرآن است و اشاره به کلام وحی دارد. گفتنی است، بسیاری از الفاظی که در قرآن و کلمات وحی و لسان ائمه (ع) آمده؛ -نظیر آسمان، زمین، اغلاق، مفاتیح، صراط، میزان و…- مراد از آنها حقایق کلی و معانی عامه است که در هر موردی مصداقی از مصادیق آنها منظور است که در پاسخ تفصیلی به آنها پرداخته خواهد شد.