آیا پرداختن به ورزشهایی که گاه در آنها ضربات شدیدی به یکدیگر وارد می شود، جایز است؟ اگر این ضربات، منتهی به صدماتی گردد؛ آیا وارد کننده ضربه باید به طرف مقابل دیه پرداخت کرده و از او حلالیت بطلبد؟

پاسخ های دریافتی از دفاتر مراجع عظام در خصوص سؤال مذکور به این شرح است:

دفتر حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی):

اگر ضرر قابل توجهی نداشته و یا خوف خطر جانی در آن نباشد اشکال ندارد و در صورتی که موجب دیه محقق شود اگر فرد صدمه دیده رضایت دهد ضمانی برای دیه وجود ندارد و گرنه ضامن است.

دفتر حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

اگر از مقررات بازی تجاوز نکنید اشکال ندارد.

دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

این گونه ورزش ها در صورتی که جنبه ی دفاعی و آمادگی رزمی و بدنی در مقابل دشمن و مانند آن را داشته باشد مانعی ندارد و در صورتی که طرفین به آثار ناشی از آن رضایت داده باشند جلب رضایت آنها لازم نیست.

دفتر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

ورزش مذکور در سوال در صورتی که موجب ضرر بدنی باشد جایز نیست. و اگر در حین انجام فنون این ورزش صدمه به اشخاص وارد شود مانند اینکه جائی از صورت یا بدن طرف مقابل یا هر دو کبود یا سرخ یا سیاه یا مجروح می شود جایز نیست و دیه هم دارد.

پاسخ آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) به این شرح است:

1. اگر این ورزش دارای غرض عقلایی مانند توانایی جسمی در مقابل دشمن، است، مادامی که موجب صدمات مهلک و ضرر قابل اعتنا نباشد، پرداختن به آن بلامانع است.

2. اگر ضربات به جراحت موجب دیه یا ارش منتهی شود، بر وارد کننده پرداخت دیه یا ارش لازم است، مگر این که قبل یا بعد از تحقق جراحت، شخص مجروح، وارد کننده ضربات را بریّ الذمة کرده باشد. البته احتیاط این است که پس از جراحت، برائت ذمه و حلالیت مطالبه شود و اگر شخص راضی نشد دیه یا ارش پرداخته شود.

نمایه مربوط:

سؤال 368 (سایت: 368) (جایز بودن یا نبودن بوکس آماتور).