به طور کلى، به محض خواندن صیغه عقد و انعقاد ازدواج، پرداخت نیمی از مهریه بر مرد واجب میگردد و پس از انجام آمیزش و دخول – و لو به مقدار ختنهگاه و بدون از بین بردن بکارت – پرداخت نیم دیگر مهریه واجب میگردد، چه دخول از قُبل(فرج) باشد و یا از دُبر(مقعد).[1]
بنابراین، هر چند سخن از پرداخت مهریه معمولا در هنگام وقوع طلاق به میان میآید، ولی مرد در صورت عدم پرداخت، نسبت به زن بدهکار است و زن در هر زمانی میتواند مهریه را مطالبه کند.
[1]. امام خمینی، سید روح اللّه، تحریر الوسیله، مترجم: اسلامی، علی، ج 2، ص 300، م 13، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ بیست و یکم، 1425 ق؛ موسوی گلپایگانی، سید محمدرضا، مجمع المسائل، محقق و مصحح: کریمی جهرمی، علی، ثابتی همدانی، علی، نیری همدانی، علی، ج2، ص 165، دار القرآن الکریم، قم، چاپ دوم، 1409ق.