در منابع اسلامی خصوصیات و فوائد مختلفی برای کوه ها در نظر گرفته شده، از جمله اینکه آنها چون میخی بر سطح زمین کوبیده شده و چون وزنه های تعادلی برای زمین عمل می کنند و بدون وجود و پراکندگی آنها در سطح این کره خاکی، از تبدیل آن به منطقه ای غیر قابل زیست، جلوگیری به عمل می آورد. برخی دانشمندان معاصر نیز نقش متعادل کننده کوهها را در ادامه حیات در زمین ضروری دانسته اند. بر این اساس، باید مسلم دانست که مراد قرآن از تشیبه کوه ها به میخ، این نیست که آنها شکلی همانند میخ دارند چون به راحتی می بینیم که بیشتر کوه ها چنین شکلی ندارند، بلکه آنچه مورد نظر قرآن بوده، این است که همانگونه که با استفاده از میخ ها می توان از متلاشی شدن قطعات به هم پیوسته جلوگیری نمود، کوه ها نیز مشابه چنین نقشی را در زمین ایفا می نمایند.