اگر شخصی به سن تکلیف برسد باید مرجعی را برای تقلید انتخاب کند و آن میسر نیست مگر از سه راه:
1. آن که خود انسان یقین کند.
2. آن که دو نفر عالمِ عادل که مىتوانند مجتهد و اعلم را تشخیص دهند مجتهد بودن یا اعلم بودن کسى را تصدیق کنند.
3. آن که عدّهاى از اهل علم مجتهد بودن یا اعلم بودن کسى را تصدیق کنند.
اما اگر به هر علتی بعد از طی کردن یکی از مراحل ذکر شده، و مدّتى تقلید کردن دچار تردید شد، و نمىداند تقلید او صحیح بوده یا نه، نسبت به اعمال گذشته اشکالى وجود ندارد، امّا براى اعمال فعلى و آینده باید تقلید صحیح کند؛ یعنی باید فحص کند و اگر نتیجه فحص و بررسی او بدانجا رسید که این شخص اهلیت تقلید را نداشت، الان وظیفه دارد که به مجتهد جامع الشرائط عدول کند؛ اما اگر انتخاب قبلی او بر اساس بینه و حجت شرعی بوده، اعمال سابقه اش صحیح است و نیاز به سنجش با فتاوای مرجع تقلید فعلی ندارد.