منظور قرآن از دنباله روي ماه از خورشيد

سوره شمس، آيات 1-2 : (« وَالشَّمسِ وَ ضُحاها * وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها»)

 در اين آيه به قمر سوگند ياد شده، در حالى كه دنبال شمس در حركت است. مراد از دنباله روى ماه از خورشيد دو چيز مى‏ تواند باشد:

يكى اينكه از خورشيد كسب نور مى‏ كند، كه در اين صورت دنباله روي («اذا تليها») حالتي دائمى است، چون قمر دائما از شمس كسب نور مى‏ كند. و احتمال دوم اينكه طلوع قمر بعد از غروب خورشيد باشد، كه در اين صورت سوگند به قمر با توجه به دنباله روي دائمى نخواهد بود، بلكه خود داراي دو حالت است: يكى ايامى كه قمر به صورت هلال در مى‏ آيد، و ديگري ايامى كه تمام قرص آن روشن مى‏ شود(بدر كامل).

پي نوشت:

ترجمه تفسير الميزان، ج‏20، ص 496.