مراد از «كن فيكون» در مورد خداوند چيست؟

سوره نحل/ آيه 40:

«إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَيْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ» ؛ [رستاخيز مردگان براي ما مشكل نيست؛ زيرا) وقتي چيزي را اراده مي‌كنيم، فقط به آن مي‌گوييم: «موجود باش!» بلافاصله موجود مي‌شود.]

«كن» به معناي «باش» براي تقريب به ذهن ماست و گرنه خدا نيازي به گفتن آن ندارد.
همانگونه كه انسان هر گاه بخواهد چيزي را در ذهن خود تصور كند، تنها با اراده مي تواند آن را در ذهنش خلق كند و نياز به چيز ديگري ندارد، بلا تشبيه، خداوند نيز براي آفريدن هر چيز، تنها اگر اراده كند، آفريده مي شود.