سي ماه مسئوليت ويژه/ معيار مقام حقيقي

يك سلسله مسؤوليت هاي پرورشي به عهده مادر است كه مرد، از آن محروم است، زن حداقل سي ماه يك سري مسؤوليت هايي دارد كه مرد ندارد.

الف- تغذيه جسماني

خداي سبحان و دين، وظايف و دستورات و راهنمايي هايي در ظرف سي ماه براي مادر مقرر نموده و با او سخن گفته است، اين سي ماه عبارت است از: حد اقل دوران حمل شش ماه و اكثر آن نه ماه مي باشد و دو سال نيز دوران شيرخوارگي كودك كه روي هم سي ماه مي شود .

«والوالدات يرضعن اولادهن حولين كاملين»؛ (ومادران شير مي دهند فرزندانشان را دو سال كامل.)

در اين سي ماه كه مستقيما كودك از مادر تغذيه مي كند ، مادر مسؤول حفظ دو نفر است و دو تكليف دارد . يكي براي خود و ديگري براي كودك . پدر، در اصل ايجاد نطفه مسئوليت دارد و موظف است حلال بخورد و اگر بعدا مبتلا به حرام شد ارتباط تنگاتنگي با پرورش كودك ندارد، زيرا غذاي حرام پدر در جهاز گوارشي پدر هضم مي شود [محور بحث كنوني اثرگذاري مستقيم بر جنين و دوران نوزادي است و الا اهميت چگونگي كسب و درآمد خانواده قابل كتمان نيست.]، ولي غذاي مادر در دستگاه گوارشي او تبديل به شير مي شود و كودك تغذيه مي كند، او موظف است به كودك حلال بدهد و خود حلال بخورد، اين در مورد تغذيه جسماني.

ب- تغذيه معنوي

در غذاي معنوي نيز چنين است؛ اگر مرد خاطره بدي ، خيال و هوس بدي در سر بپروراند خود را مي سوزاند، خيال گناه و خاطره تلخ در درون مرد عليه خود اوست ، اما خيال و تفكر حرام و انديشه گناه و خاطرات تلخ براي زن، عليه دو نفر خواهد بود .

حال بايد پرسيد آيا اين ، عظمت زن نيست؟ به زن فرمود : مسؤوليت تو در حفظ خاطرات و انديشه ها وافكار و عقايد و اخلاقت بيش از مرد است، مرد يك نفر را مي سوزاند و تو دو نفر را، تو مسؤول دو نفري، از اين رو مواظب افكار و انديشه هايت باش. زيرا كه بسياري از مسائل از راه انديشه به فرزند مي رسد.

چرا مقام معلم بالاتر از مقام متعلم است؟ چون او دو وظيفه دارد : اصلاح خود و اصلاح ديگران، اما متعلم فقط يك وظيفه دارد ، كه اصلاح خودش مي باشد. اگر مادري بداند كه انديشه هاي او در كودك اثر مي گذارد، انديشه ها و بينش هاي خود را تعالي بيشتري مي بخشد. وظيفه مادري تنها اين نيست كه با وضو بچه را شير بدهد و وقتي به كودك شير مي دهد «بسم الله» بگويد كه اينها امور ظاهري است ، بلكه دين مي فرمايد انديشه هاي خودت را نيز مواظب باش، چه اين كه به مرد نيز مي گويد: هنگام ارتباط با زن به فكر نامحرمي كه در خيابان و بيابان ديدي، نباش، چون

خداوند آگاه مي باشد. انسان گاهي مراقب است كار بد نكند، اين همان مراقبت معروف است. و گاهي مراقبت اندر مراقبت است، يعني مي بيند كه ديگري او را مي بيند: «الم يعلم بان الله يري»؛ (آيا ندانست اين كه محققا خدا مي بيند؟)

بنابراين مسؤوليت زن در اين سي ماه به مراتب بيش از مرد است و هر كه مسؤوليتش بيشتر باشد در صورت عمل به آن، توجهش به خدا بيشتر است و هر كه توجهش به خدا بيشتر بود و عمل كرد، موفق تر است.

ب- مقام دنيوي و مقام حقيقي

اينها دستوراتي است كه خداوند به عنوان برنامه ويژه از راه وحي و توسط پيامبر به زنان آموخته است. مسؤوليت افراد عادي در حد مسؤوليت ائمه نيست، امامان و رهبران مسؤوليت بيشتري دارند، انديشه ها و افكار يك معلم گروهي را مي سوزاند يا گروهي را مي پروراند، ولي ديگران اين چنين نيستند. هر كس كه مسؤوليت بيشتري دارد نشانه آن است كه اگر به اين مسؤوليت ها با ديد تكريم بنگرد به خدا نزديك تر است. چه كسي وارد بهشت شده تا ببيند مقام زنها كمتر از مقام مردهاست؟ ميز ومنصب ومقام با خط ابلاغ مي آيد و باخط عزل مي رود ، مقامي كه با ابلاغي مي آيد و با اخطاري مي رود، چنين مقامي به درد همان صفحه كاغذي مي خورد نه به درد انسان ، و كدام مقام و منصب دنيايي است كه براي هميشه پايدار باشد ، پس اينها مقام حقيقي نيستند.

انسان نبايد در حوزه اسلامي به سر ببرد ولي عينك غرب داشته باشد ، انسان بايد در برج بلندي بايستد وگذشته دور و آينده نامحدود را در نظر داشته باشد آنگاه ببيند در اين مسير نامحدود، زن موفق تر است يا مرد ، و اگر انسان نيك بنگرد خواهد ديد كه زن اگر موفق تر نباشد كمتر نيست.

منبع:

زن در آينه جلال و جمال، ص 180-182، با اندكي دخل و تصرف