بدون نشانه ها، مسير را گم مي كنيم/علائم مسير حق و باطل

سوره نحل/ آيه 16: «و علامات و بالنجم هم يهتدون»؛ و نشانه هاي ديگري (در زمين قرار داد) و آنان بوسيله ستاره راه مي يابند.

– براي حركت در بيابان ها و پيدا كردن راهها، نياز به علائم داريم. علائم طبيعي در روز و ستارگان در شب، كه خداوند در اين آيه به اين دو امر اشاره مي نمايد.

– ستارگان هم وسيله شناخت جهت قبله هستند و هم در درياها و كويرها كه هيچ علامتي نيست، بهترين وسيله راه يابي مي باشند.

– نه فقط براي شناخت راه از بيراهه، در بيابان ها، نياز به علامت داريم، بلكه براي شناخت حق از باطل نيز در لابلاي هوس ها و غرائز و طاغوت ها، به نشانه هاي روشن نيازمنديم.

– پيامبر(ص) براي بعد از خود علامت هايي را قرار داد كه هر گاه مردم دچار حيرت و سرگرداني شدند به آنها نظر كنند و حق را بشناسند. اولين آنها حضرت زهرا (سلام الله عليها) است كه درباره اش فرمود: رضاي او، رضاي من و غضب او، غضب من است. علامت ديگر ابوذر غفاري است كه پيامبر درباره اش فرمود: آسمان بر كسي راستگوتر از ابوذر سايه نيفكنده است، تا مردم ببينند زبان ابوذر از چه كسي حمايت مي كند و او در تبعيدگاه چه كسي از دنيا مي رود. علامت ديگر عمار ياسر است كه پيامبر فرمود: قاتل عمار گروه منحرفند. مردم ديدند كه در جنگ صفين، عمار بدست لشكر معاويه كشته شد. و مهمترين علامت روشن پس از پيامبر، امام حسين (ع) است كه كه پيامبر درباره اش فرمود: حسين از من است و من از حسين. چنانكه امام صادق (ع) فرمود: «نحن العلامات». 

منبع:

كتاب 400 نكته از تفسير نور، ص411