آيه (32 انفال) با آيه (14 سوره توبه) چگونه قابل جمع است؟
آيه(32 انفال) مىفرمايد: تا پيامبر در ميان مردم است،خداوند عذابشان نمى كند، پس چگونه در آيه( 14 سوره توبه) سخن از عذاب آنان آمده است؟
“قَتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ “.( با آنان بجنگيد تا خداوند آنان را به دستهاى شما عذاب كند و خوارشان سازد و شما را بر آنان پيروز كند و دلهاى (پردرد) مؤمنان را تشفّى و مَرهَم نهد).
مقصود در آن آيه(32انفال)،عذابهاى آسمانى و ريشهكن كننده، مثل عذاب قوم عاد و ثمود است، و در اين آيه(14توبه) مراد عذاب و سختىهاى جنگ است.
منبع:
تفسير نور ج5 ص28