چرا تقاضاي مهلت بدكاران براي بازگشت به زندگي پذيرفته نمي شود؟

در آيات مختلفى از قرآن مجيد مى خوانيم كه بدكاران و ستمگران در مواقف گوناگون تقاضاى بازگشت به زندگى براى جبران گذشته خويش مى كنند.
بعضى از اين آيات مربوط به روز قيامت و رستاخيز است ، مانند آيه 28 سوره انعام .
بعضى ديگر مربوط به فرا رسيدن زمان مرگ است مانند آيه 99 سوره مؤمنون كه مى فرمايد «حتى اذا جاء احدهم الموت قال رب ارجعون لعلى اعمل صالحا فيما تركت»: اين وضع همچنان ادامه دارد تا هنگامى كه مرگ يكى از آنها فرا رسد در اين هنگام عرض مى كند: خداوندا مرا باز گردان،شايد آنچه را كه كوتاهى كرده ام جبران كنم و عمل صالح انجام دهم.
و گاهى در مورد نزول عذاب هاى نابود كننده وارد شده است همانند آيات مورد بحث كه مى گويد به هنگام نزول عذاب، ظالمان تقاضاى تمديد مدت و ادامه مهلت مى كنند ولى جالب اينكه در تمام اين موارد پاسخ منفى به آنها داده مى شود.
دليل آن هم معلوم است زيرا هيچ يك از اين تقاضاها جنبه واقعى و جدى ندارد، اينها عكس العمل آن حالت اضطرار و پريشانى فوق العاده است كه در بدترين اشخاص نيز پيدا مى شود و هرگز دليل بر دگرگونى و انقلاب درونى و تصميم واقعى بر تغيير مسير زندگى نيست.

اين درست به حالت مشركانى مى ماند كه به هنگام گرفتارى در گرداب هاى هولناك درياها مخلصانه خدا را مى خواندند، ولى به مجرد اينكه طوفان فرو مى نشست و به ساحل نجات مى رسيدند همه چيز را فراموش ‍ مى كردند!
لذا قرآن در بعضى از آيات كه در بالا به آن اشاره شد صريحا مى فرمايد «و لو ردوا لعادوا لما نهوا عنه» : اگر اينها بار ديگر به زندگى عادى برگردند باز همان برنامه را ادامه مى دهند و به اصطلاح همان آش و همان كاسه است، هيچ گونه تغييرى در روش آنان پديدار نخواهد گشت.

منبع:

تفسير نمونه ج10 ص380و381