دکتر مهدی میرغضنفری، پژوهشگر طب سنتی و متخصص فیزیولوژی درباره مصرف ریواس و خواص آن در طب سنتی اظهارداشت: به طور کلی مزاج ریواس سرد و خشک است و این گیاه خودرو در اواسط بهار، معمولا اردیبهشت، به دست میآید.
وی افزود: بهترین زمان مصرف ریواس بهار و تابستان است زیرا دراین زمان، امکان غلبه صفرا زیاد بوده و مزاج انسان روبه گرمی میرود که از نشانههای آن بروز جوشهای پوستی است.
این پژوهشگر طب سنتی ادامه داد: اگر کبد سالم باشد بدن با احتمال بیشتری سالم خواهد بود زیرا کبد از اعضای اصلی دخیل در گوارش انسان است؛ بطوریکه عهده دار بخش اعظم متابولیسم مواد غذایی است و در واقع غذای سلولها را این عضو تامین میکند. کبد سالم باید حرارت متوسط داشته باشد و چون استعداد گرمی دارد مصرف خنکیجات در تابستان به حفظ اعتدال آن کمک می کند.
وی گفت: از این رو مصرف موادی مثل ریواس، آلو، غوره، آبلیمو تازه، سرکه رقیق شده، تمبرهندی تازه، مخصوصا برای ایجاد خنکی وهمچنین سلامت کبد بسیار مفید است.
میرغضنفری بیان داشت: خشکی و آفت دهان، زردی چهره، تندی رنگ ادرار، و آلرژیهای پوستی ممکن است نشانه کبد گرم باشد که یکی از بهترین گیاهان برای خنک کردن کبد و ایجاد اعتدال در کبد، ریواس است.
وی افزود: مصرف ریواس جلوی عوارض ناشی از گرمی را میگیرد و مخصوصا برای کسانی که کبد گرم دارند و دهان آنها تلخ است و عطش زیادی دارند، بسیار مفید است.
این پژوهشگر طب سنتی گفت: همچنین ریواس خاصیت اشتها آور دارد که احتمالا این موضوع به دلیل رفع چربیها و مهار صفرا است.
مضرات ریواس
برگهای ریواس دارای اثر سمی است و باید در مصرف آن دقت شود.
زنان باردار، زنان شیرده و همچنین افرادی که مبتلا به سنگ کلیه و ناراحتی ریوی هستند درمصرف ریواس احتیاط کنند.
زیاده روی در مصرف ریواس موجب اسیدی شدن خون، تولید سنگ کلیه، تاول دهان، ناراحتی دندان، دردهای کلیوی، ناراحتی اعصاب و عدم جذب کلسیم میشود.
شیر مادرانی که ریواس میخورند در نوزادان تولید اسهال میکند.
بهداشتنیوز