همه

آیا شب قدر قبل از اسلام نیز وجود داشت؟ و آیا بعد از پیامبرصلی الله علیه وآله ادامه دارد؟

در آیـات بـسـیـاری مـدح و تمجید از دنیا یا امکانات مادی آن شده است ولی تعبیراتی که قویا آنرا تـحقیر می کند نیز در آیات قرآن بچشم می خورد این تعبیرات دوگانه عینا در روایات اسلامی نیز دیده می شود آیا این دو گروه از آیات و روایات با هم تضاد ندارند؟

در آیـات بـسـیـاری مـدح و تمجید از دنیا یا امکانات مادی آن شده است ولی تعبیراتی که قویا آنرا تـحقیر می کند نیز در آیات قرآن بچشم می خورد این تعبیرات دوگانه عینا در روایات اسلامی نیز دیده می شود آیا این دو گروه از آیات و روایات با هم تضاد ندارند؟

اصول جهان بینی مادی را بیان کنید .

اصول جهان بینی مادی را بیان کنید .

چرا شیطان در قلب، کافر و در عقل، تسلیم بود؟

چرا شیطان در قلب، کافر و در عقل، تسلیم بود؟

فلسفه زندگی زاهدانه رسول خدا و علی مرتضی(ع) چیست؟

فلسفه زندگی زاهدانه رسول خدا و علی مرتضی(ع) چیست؟

فلسفه زندگی زاهدانه رسول خدا و علی مرتضی(ع) چیست؟

آیا امام رضا(ع) در ابتدا پیشنهاد مأمون را برای ولایتعهدی پذیرفت؟

آیا پیامبر و یارانش حق داشتند که به کاروان ابوسفیان حمله کنند، حمله ای که مقدمه جنگ بدر شد؟

آیا پیامبر و یارانش حق داشتند که به کاروان ابوسفیان حمله کنند، حمله ای که مقدمه جنگ بدر شد؟

در دعای ابوحمزه می خوانیم: «و ان الراحل الیک قریب المسافة...»{H، در حالی که ما راه سختی در پیش داریم؛ این دو چگونه با هم سازگار است؟

در دعای ابوحمزه می خوانیم: «و ان الراحل الیک قریب المسافة...»{H، در حالی که ما راه سختی در پیش داریم؛ این دو چگونه با هم سازگار است؟

در دعای ابوحمزه می خوانیم: «و ان الراحل الیک قریب المسافة...»{H، در حالی که ما راه سختی در پیش داریم؛ این دو چگونه با هم سازگار است؟

در دعای ماه مبارک رمضان از نعمت های بهشتی و ازدواج با «حورالعین» گفته شده است آیا ازدواج با آنها مخصوص مردان است؟ وضیعت خانم ها در بهشت چگونه است؟

از یک طرف شما می گویید: با توبه گناهان آمرزیده می شود؛ از طرف دیگر در قرآن داریم هر کس یک ذرّه شر و گناهی انجام دهد، در قیامت می بیند (سوره زلزال)؛ حال کدام یک درست است؟! اگر توبه کنیم باز هم بازخواست می شویم؟ فرق کسانی که از اول خوب بودند و کسانی که بعد توبه کردند، چیست؟

از یک طرف شما می گویید: با توبه گناهان آمرزیده می شود؛ از طرف دیگر در قرآن داریم هر کس یک ذرّه شر و گناهی انجام دهد، در قیامت می بیند (سوره زلزال)؛ حال کدام یک درست است؟! اگر توبه کنیم باز هم بازخواست می شویم؟ فرق کسانی که از اول خوب بودند و کسانی که بعد توبه کردند، چیست؟

از یک طرف شما می گویید: با توبه گناهان آمرزیده می شود؛ از طرف دیگر در قرآن داریم هر کس یک ذرّه شر و گناهی انجام دهد، در قیامت می بیند (سوره زلزال)؛ حال کدام یک درست است؟! اگر توبه کنیم باز هم بازخواست می شویم؟ فرق کسانی که از اول خوب بودند و کسانی که بعد توبه کردند، چیست؟

با توجه به اینکه جنگ بدر با امدادهای الهی و نزول فرشتگان پیروز شد؛ پس نقش مردم در این زمینه چیست؟

با توجه به اینکه جنگ بدر با امدادهای الهی و نزول فرشتگان پیروز شد؛ پس نقش مردم در این زمینه چیست؟

با توجه به اینکه جنگ بدر با امدادهای الهی و نزول فرشتگان پیروز شد؛ پس نقش مردم در این زمینه چیست؟

چه عوامل خاصی در رابطه با دشمنان، موجب شکست و مغلوب شدن آنان در جنگ بدر شد؟

با اینکه اوضاع اقتصادی کشور ما نابسامان است، چرا به فلسطین و افغانستان کمک می کنیم؟

با اینکه اوضاع اقتصادی کشور ما نابسامان است، چرا به فلسطین و افغانستان کمک می کنیم؟

روز قدس چرا و چگونه و به دست چه کسی پایه گذاری شد؟

روز قدس چرا و چگونه و به دست چه کسی پایه گذاری شد؟

کسی که در ماه رمضان قبل از اذان صبح، به آب دسترسی ندارد، وظیفه اش چیست؟

کسی که در ماه رمضان قبل از اذان صبح، به آب دسترسی ندارد، وظیفه اش چیست؟

چه کار کنیم که دلمان از معاصی خالی شود؟ و حب امور بالاتر در آن جای گیرد؟

چه کار کنیم که دلمان از معاصی خالی شود؟ و حب امور بالاتر در آن جای گیرد؟

می گویند انسان مسافری است که چند روز در دنیا زندگی می کند و پس از مدتی به سرای ابدی پا می گذارد، اندکی در این زمینه توضیحی دهید؟

می گویند انسان مسافری است که چند روز در دنیا زندگی می کند و پس از مدتی به سرای ابدی پا می گذارد، اندکی در این زمینه توضیحی دهید؟

چه کنم تا مرگ را باور کنم و همواره به یاد آن باشم تا در نتیجه کارهای خوب انجام دهم؟

نفخ صور به چه معنا است؟ آیا نفخ صور یکی است یا بیشتر، رابطه آن با قیامت چیست؟

نفخ صور به چه معنا است؟ آیا نفخ صور یکی است یا بیشتر، رابطه آن با قیامت چیست؟

آیا قیامت و برپایی آن متصل به این دنیا خواهد بود یا اینکه بعد از مرگ انسانها در برزخ زندگی می کنند و آن گاه قیامت برپا خواهد شد؟

آیا قیامت و برپایی آن متصل به این دنیا خواهد بود یا اینکه بعد از مرگ انسانها در برزخ زندگی می کنند و آن گاه قیامت برپا خواهد شد؟

احساس می کنم انسان اجتماعی و برون گرا نیستم؛ زیرا هنگام حضور در جمع دوستانه یا مهمانی حرف زیادی برای گفتن نمی یابم. اگر هم حرفی داشته باشم، نمی توانم صریح و با آرامش بیان کنم و مجبور می شوم در گوشه ای ساکت بنشینم و فقط به صحبت های دیگران گوش داده، جواب آری یا نه بگویم. این سکوت بیش از حد باعث نارضایتی و ناراحتی طرف مقابل می شود؛ زیرا به قول خودشان من یک فرد با حال نیستم. فرق من با کسی که صحبت هایش روان است و به راحتی می تواند در دل دیگران نفوذ کند و سخنان ارزشمند بگوید در چیست؟ چرا او با آرامش و راحتی نظرش را ابراز می کند؛ ولی من با خجالت و احتیاط....احساس می کنم وقتی کسی بار اول با من برخورد می کند، مرا بهتر از آنچه هستم می بیند؛ ولی بعد از مدتی برخوردش دگرگون می شود و حتی سعی می کند خود را کنار بکشد. در کلاس دیگر از استاد سؤالی نمی پرسم؛ چون فکر می کنم سؤالم ریشه فکری ندارد و ضعیف است. از سوی دیگر، هنگام پرسیدن آرامش روحی ندارم؛ به همین علت ارائه کنفرانس را قبول نمی کنم. آیا مواردی که ذکر کردم از مصادیق عدم اجتماعی بودن است؟ اصلاً انسان اجتماعی کیست؟ آیا یک انسان با حالت و خوش صحبت و شوخ طبع می تواند جمعی را سرگرم صحبت های خود کند؟ نمی دانم مشکل چیست و راه درمان آن چگونه است. شاید به خاطر این باشد که خودم را نشناخته ام یا شاید به خاطر عواملی باشد که در گذشته بر من تأثیر گذاشته است. آیا این نظریه درست است که می گویند غالب افراد مذهبی گوشه گیرند و نمی توانند اجتماعی باشد؟

احساس می کنم انسان اجتماعی و برون گرا نیستم؛ زیرا هنگام حضور در جمع دوستانه یا مهمانی حرف زیادی برای گفتن نمی یابم. اگر هم حرفی داشته باشم، نمی توانم صریح و با آرامش بیان کنم و مجبور می شوم در گوشه ای ساکت بنشینم و فقط به صحبت های دیگران گوش داده، جواب آری یا نه بگویم. این سکوت بیش از حد باعث نارضایتی و ناراحتی طرف مقابل می شود؛ زیرا به قول خودشان من یک فرد با حال نیستم. فرق من با کسی که صحبت هایش روان است و به راحتی می تواند در دل دیگران نفوذ کند و سخنان ارزشمند بگوید در چیست؟ چرا او با آرامش و راحتی نظرش را ابراز می کند؛ ولی من با خجالت و احتیاط....احساس می کنم وقتی کسی بار اول با من برخورد می کند، مرا بهتر از آنچه هستم می بیند؛ ولی بعد از مدتی برخوردش دگرگون می شود و حتی سعی می کند خود را کنار بکشد. در کلاس دیگر از استاد سؤالی نمی پرسم؛ چون فکر می کنم سؤالم ریشه فکری ندارد و ضعیف است. از سوی دیگر، هنگام پرسیدن آرامش روحی ندارم؛ به همین علت ارائه کنفرانس را قبول نمی کنم. آیا مواردی که ذکر کردم از مصادیق عدم اجتماعی بودن است؟ اصلاً انسان اجتماعی کیست؟ آیا یک انسان با حالت و خوش صحبت و شوخ طبع می تواند جمعی را سرگرم صحبت های خود کند؟ نمی دانم مشکل چیست و راه درمان آن چگونه است. شاید به خاطر این باشد که خودم را نشناخته ام یا شاید به خاطر عواملی باشد که در گذشته بر من تأثیر گذاشته است. آیا این نظریه درست است که می گویند غالب افراد مذهبی گوشه گیرند و نمی توانند اجتماعی باشد؟

مشکل مهم من احساس حقارت بیش از اندازه و نداشتن اعتماد به نفس است. چگونه می توانم از این حالت نجات یابم. شاید بهتر باشد از زندگی روزانه ام مثال هایی بزنم و مواردی را که فکر می کنم در این احساس ریشه دارد، برشمارم: ۱. در کلاس هیچ وقت اجازه سؤال کردن به خود نمی دهم؛ چون فکر می کنم سؤالم خیلی احمقانه و پیش پا افتاده و از نظر استاد و دانشجویان، بسیار ساده و بی اهمّیّت است. ۲. هیچ وقت دوست ندارم به میهمانی بروم؛ زیرا حس می کنم دیگران طور دیگری به من نگاه می کنند و مرا بی کفایت می دانند. ۳. هرگاه در رسیدن به یکی از خواسته ها و اهدافم - هر چند بسیار جزیی و کم اهمّیّت باشد - شکست بخورم، خویشتن را خوار می شمارم و به شدت سرزنش می کنم.

سیاست چیست وآیاعلم سیاست بادین پیوند دارد؟

اسلام درباره بازی چه حکمی دارد وآیا شطرنج حلال است یا حرام ,علت اختلاف فتاوای علماء چیست ؟

دختری هستم ۲۴ ساله، چند وقت پیش با پسری آشنا شدم. در رشته حسابداری به تحصیل اشتغال دارد. او که سه سال از من کوچک تر است، پسری مؤمن و فهمیده مینماید و درباره آینده اش افکار خوب دارد. او از من میخواهد مدتی که این جا هستم، با او دوست باشم. از تجربه های زندگی ام برایش بگویم. به یکدیگر در مشکلات کمک کنیم و بعد از تمام شدن درس از همدیگر جدا شویم. او خیلی به من محبت می کند و احساس می کنم به من علاقه دارد. به قول خودش، می گوید: چیزی را آسان به دست نیاوردم که آسان از دست دهم. من این جور روابط را که پایانش جدایی است، دوست ندارم؛ امّا وقتی با او هستم، احساس خوشبختی می کنم. البتّه ته دلم ناراضی ام. احساس شرم و گناه و عذاب وجدان دارم. از حرکات و حرف هایش می فهمم که بیرحم نیست و دیگران را نمی رنجاند؛ امّا چرا چنین می کند، نمی دانم. او حتّی برای دیدن من مرا صیغه کرده تا روابط ما سالم باشد. او می گوید: وقتی با تو هستم، کم تر گناه می کنم. تو باعث می شوی ثواب کنم و بیش تر به خدا نزدیک شوم. گاه فکر می کنم شاید می خواهد با این حرف ها مرا امتحان کند. اگر عاقبت این جور روابط ازدواج باشد، حاضرم پایش بایستم تا درسش تمام شود و از حریم خودم هم تجاوز نمی کنم. همیشه از خدا می خواستم زودتر ازدواج کنم تا در این جامعه آلوده نشوم. حال خداوند کسی را سر راهم قرار داده که من واقعاً او را مرد زندگی می بینم. آدم ها وقتی ازدواج می کنند، نصف دینشان کامل می شود و دیگر به خود اجازه هر کاری نمی دهند. خواهش می کنم راهنمایی ام کنید. نمی دانم چه کنم؟

دختری هستم ۲۴ ساله، چند وقت پیش با پسری آشنا شدم. در رشته حسابداری به تحصیل اشتغال دارد. او که سه سال از من کوچک تر است، پسری مؤمن و فهمیده مینماید و درباره آینده اش افکار خوب دارد. او از من میخواهد مدتی که این جا هستم، با او دوست باشم. از تجربه های زندگی ام برایش بگویم. به یکدیگر در مشکلات کمک کنیم و بعد از تمام شدن درس از همدیگر جدا شویم. او خیلی به من محبت می کند و احساس می کنم به من علاقه دارد. به قول خودش، می گوید: چیزی را آسان به دست نیاوردم که آسان از دست دهم. من این جور روابط را که پایانش جدایی است، دوست ندارم؛ امّا وقتی با او هستم، احساس خوشبختی می کنم. البتّه ته دلم ناراضی ام. احساس شرم و گناه و عذاب وجدان دارم. از حرکات و حرف هایش می فهمم که بیرحم نیست و دیگران را نمی رنجاند؛ امّا چرا چنین می کند، نمی دانم. او حتّی برای دیدن من مرا صیغه کرده تا روابط ما سالم باشد. او می گوید: وقتی با تو هستم، کم تر گناه می کنم. تو باعث می شوی ثواب کنم و بیش تر به خدا نزدیک شوم. گاه فکر می کنم شاید می خواهد با این حرف ها مرا امتحان کند. اگر عاقبت این جور روابط ازدواج باشد، حاضرم پایش بایستم تا درسش تمام شود و از حریم خودم هم تجاوز نمی کنم. همیشه از خدا می خواستم زودتر ازدواج کنم تا در این جامعه آلوده نشوم. حال خداوند کسی را سر راهم قرار داده که من واقعاً او را مرد زندگی می بینم. آدم ها وقتی ازدواج می کنند، نصف دینشان کامل می شود و دیگر به خود اجازه هر کاری نمی دهند. خواهش می کنم راهنمایی ام کنید. نمی دانم چه کنم؟

یکی از مشکلات من این است که اصلاً تمرکز حواس ندارم، هنگام نماز خواندن و درس خواندن اصلاً نمی توانم به یک مسأله بیندیشم و زود حواسم پرت می شود، چه کنم؟

اشتباهات و رویداهای تلخی که در زندگی گذشته من بوده است موجب دلسردی ام شده و مرا نسبت به آینده نا امید کرده است. برای غلبه بر این بدبینی و تفکرات منفی چه کنم؟

گاهی چنین اشکال می کنند که مسیحیان به الوهیت مریم علیهاالسلام معتقد نیستند پس چگونه در آیـه ۱۱۶ مـائده بـه عـیسی (ع ) گوید آیا تو به مردم گفته ای که تو را ومادرت را اله خود قرار دهند؟

مـگـر مقام امامت بالاتر از رسالت است که خداوند بر ابراهیم(ع) منت می گذارد ومی گوید تو را امام و رهبر مردم قرار دادم ؟