آزادی عقیده در اسلام

در مورد مسأله آزادی عقیده، خلط بزرگی پدید آمده که نیازمند توضیح است: آنچه نظام اسلام به آن تأکید دارد، آزادی تفکر، تدبر، اندیشه و خردورزی است نه آزادی عقیده. تفکر و تدبر یک فرآیند است و برای رسیدن به غایات و برآیندهای نیکو، امری لازم و اجتناب ناپذیر است. اما عقیده به حق و باطل تقسیم می شود، و چنان نیست که هر عقیده ای مطلوب و از نظر اسلام مورد قبول باشد. بنابراین، این که «هر کس آزاد است عقاید خود را داشته باشد»، مطلب درستی نیست. بلی از نظر «تکوینی» چنین اختیاری وجود دارد؛ ولی از نظر «تشریعی» همه انسان ها موظف به شناخت راه حقیقت و پیروی از آن هستند. بنابراین اگر واقعاً کسی با تحقیقات دقیق و جامع و گسترده، یقین پیدا کرد که راه اهل سنت درست است، نه تنها می تواند؛ بلکه باید به آن راه ایمان بیاورد و اگر دریافت که مسیر تشیع درست است، واجب است به آن بگرود و در مسیر باطل درنگ نورزد.