خداوند متعال عادل حکیمی است که برای خودش، برای هر بنده به تنهایی و برای سایر بندگان حق حقوقی مقرر نموده و آنها را از ما مطالبه می نماید. اگر در مورد هر کدام از این حقوق معین شد. مرتکب کوتاهی و معصیت شویم باید در صدد جبران بر آئیم و ادا کنیم تا مورد مغفرت خدا قرار گیریم. چون تمام این حقوق از جانب همان خدائی است که «غفار» از صفات اوست، پس باید اعتراف کنیم هر قدمی که در راه ادای حقوق الهی بر می داریم و هر قدمی که موجب نزدیکی ما به غفران الهی می رود، نیز از سوی هموست.
اگر چنین اعتقادی نداشته باشیم از طریق صحیح منحرف شده ایم. خداوند مغفرتش را به بندگان واگذار نکرده است،بلکه بندگانش باید روبسوی مغفرت او آورند و از جمله این روی آوری، ادای حقوق دیگران است.
بنا براین همانطور که می گوییم :« لا اله الا الله» می گوییم « لا غفار الا الله»
بخشنده و آمرزنده فقط اوست و اگر او خیر بنده ای را بخواهد زمینه اش را فراهم می کند.
توحید و خداشناسی، معرفت مبارکی است که آدمی را به درگاه خدا متوجه می سازد و آدمی را وادار می کند تا فقط برای خدا تلاش کند. از سخنان پیامبر گرامی اسلام (ص) است:« یا علی، راستی خدا را خوش می آید از بنده اش، زمانی که بگوید: پروردگارا مرا بیامرز. زیرا گناهان را جز تو کسی نمی آمرزد. خدا می فرماید: فرشته هایم این بندة من دانسته که جز من کسی آمرزگار نیست گواه باشید که من او را آمرزیدم.»(1)
البته همان طور که ذکر شد آمرزیدن منافاتی با نقض حقوق دیگران ندارد. آثار و ثمرات مغفرت آنقدر زیاد است که آدمی را موفق به انجام وظایفش و جبران کاستی ها از سوی خدا می نماید.
منابع:
– تحف العقول،مواعظ النبی ،ص14
2- آداب الصلاه، حضرت امام خمینی«ره ».
3- نماز و مفاهیم نمادین آن، طیبه بیضائی.
4- نماز زیباترین الگوی پرستش، غلامعلی نعیم آبادی.
5- نماز و چهارده معصوم (ع)، سید محمود میر نور بخش .
6- ولایت فقیه، آیت الله جوادی آملی .
7- ولایت فقیه متون خیمه انقلاب اسلامی، محمد مهدی اشتهاردی
8- نگاهی نو به حکومت دینی، میر مسعود معصومی.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی

خداوند متعال عادل حکیمی است که برای خودش، برای هر بنده به تنهایی و برای سایر بندگان حق حقوقی مقرر نموده و آنها را از ما مطالبه می نماید. اگر در مورد هر کدام از این حقوق معین شد. مرتکب کوتاهی و معصیت شویم باید در صدد جبران بر آئیم و ادا کنیم تا مورد مغفرت خدا قرار گیریم. چون تمام این حقوق از جانب همان خدائی است که «غفار» از صفات اوست، پس باید اعتراف کنیم هر قدمی که در راه ادای حقوق الهی بر می داریم و هر قدمی که موجب نزدیکی ما به غفران الهی می رود، نیز از سوی هموست.
اگر چنین اعتقادی نداشته باشیم از طریق صحیح منحرف شده ایم. خداوند مغفرتش را به بندگان واگذار نکرده است،بلکه بندگانش باید روبسوی مغفرت او آورند و از جمله این روی آوری، ادای حقوق دیگران است.
بنا براین همانطور که می گوییم :« لا اله الا الله» می گوییم « لا غفار الا الله»
بخشنده و آمرزنده فقط اوست و اگر او خیر بنده ای را بخواهد زمینه اش را فراهم می کند.
توحید و خداشناسی، معرفت مبارکی است که آدمی را به درگاه خدا متوجه می سازد و آدمی را وادار می کند تا فقط برای خدا تلاش کند. از سخنان پیامبر گرامی اسلام (ص) است:« یا علی، راستی خدا را خوش می آید از بنده اش، زمانی که بگوید: پروردگارا مرا بیامرز. زیرا گناهان را جز تو کسی نمی آمرزد. خدا می فرماید: فرشته هایم این بندة من دانسته که جز من کسی آمرزگار نیست گواه باشید که من او را آمرزیدم.»(1)
البته همان طور که ذکر شد آمرزیدن منافاتی با نقض حقوق دیگران ندارد. آثار و ثمرات مغفرت آنقدر زیاد است که آدمی را موفق به انجام وظایفش و جبران کاستی ها از سوی خدا می نماید.
منابع:
– تحف العقول،مواعظ النبی ،ص14
2- آداب الصلاه، حضرت امام خمینی«ره ».
3- نماز و مفاهیم نمادین آن، طیبه بیضائی.
4- نماز زیباترین الگوی پرستش، غلامعلی نعیم آبادی.
5- نماز و چهارده معصوم (ع)، سید محمود میر نور بخش .
6- ولایت فقیه، آیت الله جوادی آملی .
7- ولایت فقیه متون خیمه انقلاب اسلامی، محمد مهدی اشتهاردی
8- نگاهی نو به حکومت دینی، میر مسعود معصومی.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی