آيا ارتباط علي ـ عليه السّلام ـ با خضر نبي و شاهان جن واقعيت دارد؟

علي ـ عليه السّلام ـ همان گونه كه براي جوامع بشري شناخته شده است، براي گروهي از طايفة جن که مسلمان شده وبه پيامبرايمان آورده اند شناخته شده وامام است. چنان كه شيخ مفيد نقل كرده است: رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ به اميرالمؤمنين ـ عليه السّلام ـ مأموريت داد تا با گروهي از كفار جن جنگ كند، و علي ـ عليه السّلام ـ با آنها در وادي وغر جنگ نموده و عده‌اي را مسلمان كرد.[1]او بعد از رسول خدا برترين انسان هستي است، ازاينروي  خضر ـ عليه السّلام ـ چنان كه در منابع معتبر نقل شده است به حضور اميرالمؤمنين ـ عليه السّلام رسيده است..[2]بر اساس روايات متعدد خضر ـ عليه السّلام ـ يك بار در «مسجدالنبي» به حضور علي ـ عليه السّلام ـ رسيده و يك بار در «نخيله» كه از امير المؤمنين(ع) سؤالاتي از آينده دنيا پرسيده است و علي ـ عليه السّلام ـ از او از گذشته دنيا پرسيده است. يك بار هنگام ارتحال رسول خدا (ص) به اهل بيت تسليت گفته است و در مسجد كوفه نيز خضر بارها به حضور علي رسيده و…[3]شيخ مفيدو ديگران خبر آمدن حاكم جنّ را به حضور اميرالمؤمنين با سند معتبري چنين نوشته: همانگونه كه و ولايت امير المؤمنين براي مسلمانان ازطرف خدا بوده است، براي جنها نيز چنين ولايتي ثابت است.[4]مرحوم شيخ مفيد حضور حاكم جن در محضر امير المؤمنين را يكي از واقعيات انكارناپذير مي‌شمارد و درباره كساني كه اين خبر را منكر هستند، لفظ جاهل و نادان رابکار برده. چون بنابر نص قرآن جنها به پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ ايمان آوردند. اميرالمؤمنين ـ عليه السّلام ـ در بين آنها نماينده و وكيلي داشته است كه به حضورش مي‌رسيدند و درباره مشكلات خود سؤال مي‌نمودند و آنها اميرمومنا ن علي ـ عليه السّلام ـ را دوست مي‌دارند.[5]

معرفي منبع جهت مطالعه بيشتر:
1. جن و دانستنيهايي درباره جن، ابوعلي خدا كرمي.

 پي نوشت ها:
[1] . مفيد، الارشاد، قم، جامعه مدرسين،چ اول، 1413، ج 1، ص 339؛ و علامه مجلسي، بحار الانوار، تهران، اسلاميه، چ سوم، 62، ج 39، ص 175.
[2] . مفيد، امالي، قم، مدرسين، چ سوم، 1415، ص 92.
[3] . علامه مجلسي، بحار الانوار، تهران، اسلاميه، چ دوم، 1363، ج 39، ص 130 الي 135.
[4] . مفيد، الارشاد، پيشين، ج 1، ص 349؛ و مجلسي، پيشين، ص 178.
[5] . ر.ك: مجلسي، بحار، پيشين، ص 249؛ و محمدحسين رخ شاد، در محضر علامه طباطبايي، پاسخ و پرسشها، قم، نهاوندي، 1380، ص 45.