مقدمه:
بعد از اجراي صيغة عقد، دختر و پسر، با يكديگر زن و شوهر مي شوند و شرعا و قانونا همة آثار ازدواج بر آنها مترتب مي شود و از آن زمان همة مخارج زن، از قبيل خوراك، پوشاك، مسكن، دارو و دكتر همه بر عهدة داماد مي باشد. ليكن مرسوم چنين است كه زن قبل از عروسي مطالبة نفقه نمي كند و شوهر هم نمي پردازد ولي اگر مطالبه كرد بايد پرداخت شود. مرد نيز در اين زمان حق هر گونه تمتع مشروع را از همسرش دارد ليكن مرسوم چنين است كه تمتع مخصوص زناشويي را تا شب عروسي به تاخير مي اندازند و بهتر هم همين است.[1] براي اين مطلب دلايل چندي موجود مي باشد كه در ذيل به چند دليل اشاره مي شود:
دلايل:
دليل اول: دوران نامزدي فرصت بسيار مناسبي است كه دختر و پسر به طور دقيقي روحيات يكديگر را بشناسند و در فرصت هاي مناسب از خلق و خوي همديگر، آگاهي پيدا كنند و ببينند آيا مي توانند با طرف مقابل زندگي مشترك تشكيل دهند. و اگر اينطور نباشد و مثلا به مشكلي برخوردند در اين صورت جدايي در اين دوران به مراتب راحت تر از زماني است كه زندگي مشترك تشكيل داده اند و يا آثار بكارت همسر در دوران عقد از بين رفته باشد كه در اين صورت دختر آسيب هاي فراوان خواهد خورد.[2]دليل دوم: در بين عرف مردم رسم بر اين است كه در دوران عقد دختر و پسر با هم انس بيشتري پيدا مي كنند و از طرفي از لحاظ اقتصادي دختر و پسر زمينة تامين يك زندگي مشترك را فراهم مي كنند و در اين ميان مي توانند از همديگر تمتع هاي جنسي حاصل كنند، ولي اين تمتعات بايد به اندازه اي نباشد كه آثار بكارت را از بين ببرد. از بين بردن بكارت چه با رضايت هر دو طرف چه با خواست مرد باشد، در برخي فرهنگها زشت به نظر مي آيد و اگر فاميل به اين مطلب پي ببرند خيلي ناراحت خواهند شد.[3]دليل سوم: اگر به صورت غير رسمي آثار بكارت دختر از بين برود، نوعي احساس منفي براي دختر و حتي پسر دست مي دهد، چون ممكن است دختر و پسري كه به صورت غير رسمي و در دوران عقد اين كار را كرده اند، تحت تأثير آن فرهنگ كه ازاله بکارت را در شب زفاف براي زن و مرد شأن و منزلتي مي دانند، خود را از اين منزلت محروم مي بينند. و اين مساله خاطره ناخوشي براي دختر مي شود.[4]نتيجه گيري:
با توجه به دلايل گفته شده آشكار مي شود كه گرچه در دوران عقد هر گونه تمتع و لذت جنسي از همسر مشروع و قانوني مي باشد ولي ممکن است خانواده دختر و پسر نسبت به از بين رفتن بكارت در دوران عقد احساس خوبي نداشته باشند و آن را امري ناپسند و غير مطلوب و خطرناك بدانند. بنابراين بهتر است اين مساله به شب عروسي گذاشته شود و در دوران نامزدي از تمتعات ديگري استفاده شود تا منجر به از بين رفتن بكارت نشود. در پايان لازم به ذكر است كه اگر دوران نامزدي از حد متعارف و منطقي خود كه حدود چند ماه است فراتر نرود دختر و پسر اين مدت كوتاه را آسانتر پرهيز كرده و دچار مشكلات از اين قبيل نمي گردند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. بهشت خانواده، دكتر سيد جواد مصطفوي، انتشارات هاتف مشهد.
2. جوانان و دوران نامزدي، علي اكبر مظاهري، انتشارات پارسايان.
3. انتخاب همسر، ابراهيم اميني، شركت چاپ و نشر بين الملل وابسته به موسسة انتشارات امير كبير.
پي نوشت ها:
[1] . اميني، ابراهيم، انتخاب همسر، شركت چاپ و نشر بين الملل وابسته به موسسة انتشارات امير كبير، چاپ هشتم، 1383، ص223.
[2] . بستان، حسين، اسلام و جامعه شناسي خانواده، پژوهشكدة حوزه و دانشگاه، چاپ اول، 1383، ص49،
[3] . انتخاب همسر، پيشين، ص224.
[4] . همان، ج2، ص111.