آيا ثمره دوران انقلاب دشمني تمام دنيا با ما و انبوه مشكلات اقتصادي به ويژه بي كاري جوانان نبوده است؟

انقلاب اسلامي كه با هدف حاكميت ارزش هاي اسلامي و بر پايه فرهنگ پر بار اسلام شكل گرفت، نفي هر گونه سلطه جويي و سلطه پذيري، حفظ استقلال همه جانبه و تماميت ارضي كشور، دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهّد در برابر قدرتهاي سلطه گر و روابط صلح آميز متقابل با ساير كشورها[1] را سر لوحه اهداف و روابط خود با ساير كشورها قرار داد،  وبا فرهنگ ديني خود، فرهنگ استعماري غرب را به چالش كشيد و منافع استكبار جهاني به ويژه آمريكا را به خطر انداخت. بديهي است كه قدرتهاي بزرگ خصوصا امريكا با انقلاب اسلامي دشمني نموده و با آن به مقابله برخيزند، بنابراين اسلامي بودن انقلاب و تقابل فرهنگ ديني با فرهنگ غرب علت اصلي دشمني قدرتهاي بزرگ با انقلاب اسلامي است.
الكساندر هيك (وزير دفاع اسبق امريكا) چنين اظهار نظر نموده كه… به نظر من خطرناك تر و مهم تر از اين مشكلات بين المللي عواقب گسترش بنياد گرايي اسلامي است كه در ايران پاگرفته… اگر اين از كنترل خارج شود، منافع ابر قدرت ها را به خطرناكترين وجه به مخاطره خواهد انداخت[2] و مارتين ايندايك (معاون خاورميانه‌اي وزارت خارجه آمريكا) گستاخانه تأكيد مي‌كند:« مجازات و تنبيه انقلاب اسلامي درس عبرتي براي كشورهايي خواهد بود كه در مسير استقلال و رهايي از سلطه آمريكا گام برمي‌دارند»[3]، لذا در اين باره مقام معظم رهبري فرمودند: «امروز دشمني اردوگاه استكبار با ايران اسلامي بخاطر اسلام است .آنها با اسلام دشمن هستند كه بر جمهوري اسلامي ايران فشار وارد مي‌كنند و الله آمريكا از هيچ چيز ملت ايران به قدر مسلمان بودن و پايبندي به اسلام ناب محمدي(ص) ناراحت نيست او مي‌خواهد شما از اين پايبندي دست برداريد.[4]» علاوه بر اين انقلاب اسلامي دست قدرت هاي بزرگ را از منابع سرشار كشور كوتاه نمود و همين امر سبب دشمني آنان با انقلاب اسلامي گرديد.
برژنسكي نظريه پرداز مشهور آمريكايي بر اين باور است كه «موقعيت استراتژيك ايران آن چنان براي غرب اهميت دارد كه آمريكا بايستي به هر ترتيب شده و حتي با اقدام نظامي جلوي اينكه غرب، ايران را از دست بدهد بگيرد.»[5] از اين رو دشمني قدرتهاي بزرگ با انقلاب اسلامي در ماهيت ديني و اسلامي انقلاب و استقلال طلبي و نفي سلطه جويي و سلطه پذيري نظام اسلامي نهفته است و مايه مباهات و افتخار انقلاب اسلامي است.
اما در مورد مشكلات اقتصادي، بي‌پولي و بي‌كاري جوانان؛ بايد گفت اولاً نمي‌توان با در نظر گرفتن اين مشكلات، پيشرفت‌هاي اقتصادي، فرهنگي و… كه در سايه انقلاب اسلامي حاصل شده را ناديده گرفت (از قبيل توسعه جاده‌هاي روستايي و بهداشت و مخابرات و برق و آب حتي در روستاهاي كوچك، توسعه صنايعي همچون فولاد، سدها و…) و ثانياً نمي‌توان همه مشكلات را به انقلاب اسلامي نسبت داد چراكه آمار نشان مي‌دهد 1. جمعيت كشور نسبت به قبل از انقلاب بيش از دو برابر شده است.[6]2. جنگ تحميلي هشت ساله، بسياري از منابع مادي و معنوي كشور را در طول بيش از 8 سال به خود اختصاص داده است و پس از آن نيز 8 سال ديگر اين منابع صرف بازسازي مناطق جنگ زده شده است.[7]3. قسمت عمده‌اي از سرمايه كشور توسط رژيم شاه به بانك‌هاي خارج از كشور انتقال يافته بود كه در جريان انقلاب قسمتي از آنها توسط آمريكا بلوكه شد و قسمت ديگر توسط شاهزادگان پهلوي به غارت رفت.[8]4. فضاي موجود در اقتصاد جهاني به كلي دگرگون شده است و مسائلي همچون جهاني سازي در عرصه اقتصاد و پي‌گيري طرح‌هاي اقتصادي و افزايش دادن نرخ رشد اقتصادي ،كشورها را با اقتصاد جهاني گره زده است و ابتكار عمل را در برخي زمينه‌ها (از جمله صادرات و جلب سرمايه‌گذاري خارجي و…) از مسئولين كشورها گرفته است.[9]به هر حال اگرهم انقلاب اسلامي در ايران موجب پيدايش مشكلاتي اقتصادي يا سياسي براي مردم انقلابي ايران شده است نبايد از ياد برد كه طبيعت هر انقلابي اين است كه برخي نابساماني‌ها را در حوزه اقتصاد و سياست به دنبال دارد. چنانكه مقدس‌ترين و حساب‌شده‌ترين حركت‌ها همچون حركت هاي سياسي و انقلابي انبياء نيز مشكلاتي را براي پيروان ايشان داشته است، اما وجود مشكلاتي كه به خاطر ظلم ستيزي انقلاب اسلامي از ناحيه ظالمان و مستكبران دنيا بر مردم انقلابي تحميل مي شود، باعث نخواهد شد كه آنها از اصول عاليه انساني و آرمان هاي بلند اسلامي و انقلابي خويش دست بردارند. آرمانهايي همچون حفظ هويت ديني و فرهنگي، حاكميت ارزش هاي اسلامي، استقلال سياسي واقتصادي ،آزادي اجتماعي و عدالت طلبي و مردم سالاري ديني و…
با گذشت بيش از دو دهه از انقلاب اسلامي، كشور جمهوري اسلامي ايران بدون وابستگي به غرب و شرق و با وجود تحريم‌هاي اقتصادي و نظامي در طول حيات پر‌بركت خود بسياري از مشكلات اقتصادي را كه كشورهاي در حال توسعه با آن دست به گريبان هستند پشت سرگذاشته است. شاخصهاي توسعه نظير كنترل نرخ رشد جمعيت، كاهش ميزان مرگ و مير مادران و نوزادان، افزايش صادرات غيرنفتي، كاهش بدهي‌هاي خارج از كشور و… بيانگر كارآمدي نظام در عرصه فعاليت‌هاي اقتصادي و بين‌المللي مي‌باشند.
به هر حال بايد اذعان كرد كه انقلاب نه تنها موجب افزايش مشكلات اقتصادي نبوده است بلكه توجه به آمار ارائه شده از سوي مراكز بين‌المللي عكس اين مطلب را نشان مي‌دهند. تنها اگر به اوايل انقلاب نگاه كنيم و دستاوردهاي عظيم دوران بعد از جنگ (دوران سازندگي) راهم ناديده بگيريم، خواهيم ديد كه:
الف. ميزان پرداختي بابت تعهدات وامهاي خارجي بلافاصله پس از انقلاب رو به كاهش گذاشته است[10] و ذخاير ارزي ايران 3 سال پس از انقلاب 50% افزايش داشته است[11] و صادرات غيرنفتي ايران كه در بسياري از زمينه‌ها از جمله شيلات[12] در اواخر دوران پهلوي به صفر رسيده بود دوباره برقرار گرديد.[13] قيمت نفت ايران از بشكه‌اي 3 دلار قبل از انقلاب به 20 دلار در سال 61 رسيد،[14] درصد توليدات كشاورزي كشور 25 الي 30% فقط در دو سال اول انقلاب افزايش داشت[15]. حداقل دستمزد كارگران از 180 ريال در اواخر دوران پهلوي به 4 برابر در سال 1360 رسيد،[16] تعداد روستاهاي داراي برق از 4367 روستا در سال 57 فقط در عرض دو سال اول انقلاب به ده هزار روستا (بيش از دو برابر) افزايش يافت[17] و تعداد روستاهاي داراي آب لوله كشي از 1300 روستا به سه برابر اين تعداد (فقط در دو سال اول انقلاب) افزايش يافته است.[18]و اكنون به جد مي‌توان ادعا كرد آمار تلاش‌هاي صادقانه مسئولان نظام جمهوري اسلامي در زمينه‌هاي مختلف پس از چند دهه بعد از انقلاب به هيچ وجه قابل مقايسه با دوران قبل از انقلاب نمي‌باشد ،به طوري كه براي مثال، ظرفيت دانشگاه‌هاي كشور اكنون به 10 برابر قبل از انقلاب رسيده است[19] و در صنايع و پزشكي و فنون جديد پيشرفت هاي قابل ملاحظه اي بدست امده كه كشور را در مقام برتر نسبت به ساير كشورهاي منطقه قرار داده است.
بنابراين هر چند وجود پاره اي از مشكلات اقتصادي در نظام جمهوري اسلامي قابل انكار نيست، اما ميزان مشكلات موجود در نظام در مقايسه با دستاوردهاي بزرگ آن بسيار ناچيز است و با نگاهي منصفانه به پيشرفت ها و تلاش هايي كه براي توسعه كشور انجام شده و مقايسه وضعيت كشور با قبل از انقلاب اسلامي مي‌توان به حركت رو به رشد نظام جمهوري اسلامي اذعان نمود. هر چند تا رسيدن به نقطه مطلوب و آرماني فاصله زيادي وجود دارد كه بايد با تلاش و همت مسئولان نظام و حمايت مردم پيموده شود. از اين رو نبايد با بزرگ نمايي مشكلات اقتصادي و نارسايي هاي موجود نظام و متمركز شدن بر نقاط ضعف ،دستاوردهاي بزرگ انقلاب اسلامي را ناديده گرفته و پيشرفتهاي كشور ناچيز شمرده شود. همانگونه كه نبايد با بي‌توجهي و غفلت از مشكلات اقتصادي و كمبودها، زمينه نارضايتي مردم فراهم گردد.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. علي اكبر هاشمي رفسنجاني، دستاورد هاي انقلاب اسلامي، تهران، فرهنگ انقلاب اسلامي، 1362.
2. علي اكبر كلانتري، در آمدي بر كار آمدي نظام جمهوري اسلامي ايران، قم، نشر معارف، 1383.
3. محمد باقر حشمت زاده، آثار و نتايج انقلاب اسلامي ايران، قم، موسسه فرهنگي دانش و انديشه معاصر، 1381.
4. 92 دستاورد انقلاب اسلامي ايران، تهران، موسسه فرهنگي قدر ولايت، 1382.
5. ويژگيهاي انقلاب اسلامي در آينه نگاه مقام معظم رهبري، تهران، موسسه فرهنگي قدر ولايت، 1380.

پي نوشت ها:
[1]. قانون اساسي، اصل152.
[2]. روزنامه اطلاعات، 1/12/61.
[3] . روزنامه كيهان، 26/1/78.
[4]. روزنامه جمهوري اسلامي، 13/2/69.
[5]. روزنامه اطلاعات، 28/1/62.
[6] . سالنامه آماري كشور در سال 1377، مركز آمار ايران، تهران، ‌مركز آمار ايران، 1378، ص355.
[7] . كدي، نيكي، جنگ ايران و عراق، ص 20 تا 100.
[8] . پسيان، نجفقلي، ناگفته‌هاي عصر دو پهلوي، تهران، ثالث، 1380، ص541.
[9] . دومينيك سالواتوره، اصول علم اقتصاد، ترجمه محمد ضيائي بيگدلي و ديگران، بي جا، 1374، ص697.
[10] . هاشمي رفسنجاني، علي اكبر، دستاوردهاي انقلاب اسلامي ايران، تهران، فرهنگ انقلاب اسلامي، 1362، ص 41 تا 71.
[11] . همان.
[12] . همان.
[13] . همان.
[14] . همان.
[15] . همان.
[16] . همان.
[17] . همان.
[18] . همان.
[19] . سالنامه آماري كشور در سال 1377،‌ مركز آمار ايران، ص376 به بعد.