آنچه از روایات فهمیده میشود این است که اگر فردی در دنیا صاحب کردار نیک باشد و محبت اهل بیت(ع) در دلش نهادینه شده باشد، آن بزرگواران نیز در گردنههای دشوار بعد از مرگ به یاری او خواهند آمد. برخی از روایات رسول خدا(ص) در این زمینه چنین است.
۱. «دوستى من و دوستى خاندانم در هفت جا -که بسی هولناک است- سودمند است: 1. در دم جان سپردن، 2. در قبر، 3. به هنگام رستاخیز(برپایی قیامت و وقت بر آمدن از قبر)، 4. موقع دریافت نامه اعمال، 5. به وقت حساب، 6. در پاى میزان 7. در گذشتن از پل صراط».[1]
۲. «هر کس ما اهل بیت را دوست بدارد، خداوند متعال روز رستاخیز او را در حال امن و سلامت و دل آرامى محشور میگرداند».[2]
۳. «ثابتقدمترین شما در صراط، کسى است که اهل بیت مرا بیشتر دوست میدارد».[3]
۱. «دوستى من و دوستى خاندانم در هفت جا -که بسی هولناک است- سودمند است: 1. در دم جان سپردن، 2. در قبر، 3. به هنگام رستاخیز(برپایی قیامت و وقت بر آمدن از قبر)، 4. موقع دریافت نامه اعمال، 5. به وقت حساب، 6. در پاى میزان 7. در گذشتن از پل صراط».[1]
۲. «هر کس ما اهل بیت را دوست بدارد، خداوند متعال روز رستاخیز او را در حال امن و سلامت و دل آرامى محشور میگرداند».[2]
۳. «ثابتقدمترین شما در صراط، کسى است که اهل بیت مرا بیشتر دوست میدارد».[3]
[1]. «حُبِّی وَ حُبُّ أَهْلِ بَیْتِی نَافِعٌ فِی سَبْعَةِ مَوَاطِنَ أَهْوَالُهُنَّ عَظِیمَةٌ عِنْدَ الْوَفَاةِ وَ فِی الْقَبْرِ وَ عِنْدَ النُّشُورِ وَ عِنْدَ الْکِتَابِ وَ عِنْدَ الْحِسَابِ وَ عِنْدَ الْمِیزَانِ وَ عِنْدَ الصِّرَاط»؛ شیخ صدوق، الأمالی، ص 10، تهران، کتابچی، چاپ ششم، 1376ش.
[2]. «مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ حَشَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى آمِناً یَوْمَ الْقِیَامَةِ»؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، محقق، مصحح، لاجوردی، مهدی، ج 2، ص 58، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1378ق.
[3]. «أَثْبَتُکُمْ عَلَى الصِّرَاطِ أَشَدُّکُمْ حُبّاً لِأَهْلِ بَیْتِی»؛ کوفی، محمد بن محمد اشعث، الجعفریات (الأشعثیات)، ص 182، تهران، مکتبة نینوی الحدیثة، چاپ اول، بیتا؛ شیخ صدوق، فضائل الشیعة، ص 6، تهران، أعلمی، چاپ اول، بیتا.