آیا احتمال ندارد آنان که برای پاسخ به سؤالات بشر در مورد حکمت سفلی دچار توهم شده اند (فلاسفه یونان باستان)، در مورد حکمت اولی نیز دچار همان اشتباهات شده باشند؟

ارزش علم نسبت به هدف خاصی سنجیده می شود و ملاک ارزش یک علم میزان کار آمدی آن علم در عرصه سعادت ابدی انسان است و علوم عقلی به دلیل کلیت و ابدیی بودن برای رسیدن به اهداف متعالی انسان، کار آمدتر است (هرچند که علوم تجربی رفاه دنیوی زیادی می آورد، اما در تحقق سعادت انسان بما هو انسان نقش کوچکی دارد). وجود اشتباه در یک علم، دلیل بر بطلان همه یافته های دانشمندان مرتبط با آن علم نمی شود. همچنین کثرت مقداری یک علم دلیل بر ارزشمندتر بودن آن علم نیست؛ پس علوم الاهی عقلی برای تعالی انسان از ارزش بیشتری برخوردارند، هر چند که دانشمندان این علوم، در علوم طبیعی یا حتی در علوم الاهی مرتکب اشتباهاتی شده باشند.