سنت و اراده الهی این است که اداره این جهان و مخلوقات او از جمله انسان از راه اسباب و مسببات انجام شود و اینطور نیست که برای جلو گیری از گناه یا ظلم یا کشته شدن انسان بی گناه، خداوند مستقیماً وارد عمل شود، بلکه خداوند برای همه افراد و موجودات احکام و وظایفی قرار داده است که اگر همه به وظایف خود عمل کنند ظلمی واقع نخواهد شد.
از نظر اسلام پسر از سن پانزده سالگی و دختر از سن نه سالگی به سن تکلیف می رسند و قبل از آن گناهان و لغزش های آنان به حساب نمی آید . بنا بر این شما اگر لغزش یا گناهی داشته باشید چون مربوط به ایام کودکی و طفولیت شما بوده است حتماً مورد عفو و بخشش خدای مهربان قرار گرفته اید علاوه از ظاهر سؤال شما بر می آید که آنچه در دوران طفولیت انجام شده است با اجبار و اکراه بوده است، که از این جهت نیز گناهی بر شما نیست و اگر الان سعی و تلاش خود را در راه شناخت اسلام و آشنایی به وظایف خود و عمل به آن کنید و با انتخاب دوست مناسب و با توکل به خدا و پیروی از انبیاء الاهی و امامان معصوم (ع) قطعا به درجات بالای کمال خواهید رسید که قابلیت همنشینی با ائمه طاهرین (ع) و حضرت علی (ع) را پیدا می کنید.
اما در مورد موضوعی که در سن پانزده سالگی برای شما اتفاق افتاده لازم به ذکر است بر اساس مفاهیم قرآنی و روایی، اگر گناهکاری با اختیار و همراه با تصمیم بر عدم تکرار گناه از گناهش پشیمان شده و توبه کند توبه او قبول و محبوب خداوند واقع می شود و حتی در آخرت آبرویش محفوظ می شود.
از کتاب کافی به دو طریق از وهب روایت شده که گفت، از امام صادق (ع) شنیدم مىفرمود: اگر بنده خدا توبه نصوح کند ، خدا او را دوست مىدارد، و گناهش را مىپوشاند، عرضه داشتم: چگونه بر او مىپوشاند؟ فرمود: از یاد دو فرشتهاش که همواره گناهانش را مىنوشتند مىبرد، آن گاه به اعضا و جوارحش و نیز به قطعه قطعههاى زمین وحى مىکند گناهان این شخص را بپوشانید در نتیجه روزى که گناه کار به دیدار پروردگارش مىرسد، هیچ شاهدى نیست که علیه او به گناهى از گناهانش شهادت دهد.