روایاتی در نکوهش عطر زدن زن در برابر مرد نامحرم وجود دارد که در این زمینه میتوانید به «وسائل الشیعة»، ج 20، ص 160 مراجعه کنید.[1] اما روایتی مبنی بر اینکه چنین عطر زدنی در حکم زنا است را در منابع معتبر روایی شیعی نیافتیم، اما در برخی کتب اهلسنت و برخی منابع ثانویه شیعی به نقل از آنها روایت ناظر به موضوع پرسش را میتوان یافت: رسول خدا(ص) فرمود: «هر زنى که خود را معطّر کند و از خانه بیرون رود تا مردم بوى خوش او را استشمام کنند او در زمره زناکاران است».[2]
به هر حال بر فرض پذیرش این روایت؛ محتوای آن، مشابه روایاتی است که برای هر عضو، زنایی را در نظر گرفته است و به عنوان نمونه، زنای چشم را نگاه حرام میداند. این روایت نیز ناظر به ارتکاب این نوع گناه میباشد، نه آنکه عطر زدن، گناهی معادل با زنا و فاحشه معروفی داشته باشد که انجام دهنده آن، مستحق حد شرعی است.
به هر حال بر فرض پذیرش این روایت؛ محتوای آن، مشابه روایاتی است که برای هر عضو، زنایی را در نظر گرفته است و به عنوان نمونه، زنای چشم را نگاه حرام میداند. این روایت نیز ناظر به ارتکاب این نوع گناه میباشد، نه آنکه عطر زدن، گناهی معادل با زنا و فاحشه معروفی داشته باشد که انجام دهنده آن، مستحق حد شرعی است.