آیا این اتهام به شیعه صحیح است که بعد از صلح امام حسن (ع) با معاویه، به آن حضرت گفتند یا مذل المؤمنین؟

این موضوع از جمله موضوعاتی است که عده ای آن را وسیله قرار دادند، تا از این طریق شیعه را مورد حمله قرار دهند و بگویند شیعیان برای امامان و پیشوایان خویش حرمتی قائل نیستند. از این جهت موضوع فوق سزاوار تحقیق و بررسی است.

این مسئله در منابع شیعه و اهل سنت ذکر شده است، البته گاهی به افراد و اشخاص غیر معین و به صورت مجهول با عنوانی؛ مانند: «مردی این چنین گفته است»، یا «یکی از شیعیانش» یا «یکی از اصحابش» آمده است و گاهی نیز با اسامی اشخاص آمده است؛ مانند: «سفیان بن اللیل»، «مالک بن ضمره»، «حجر بن عدی»، «سلیمان بن صرد خزاعی» و «قیس بن سعد».

ما در خلال تحلیل و بررسی این موضوع اثبات خواهیم نمود که این مسئله تهمتی است ناروا در حق شیعه؛ چرا که شیعه امامان خویش را آن گونه شایسته اند گرامی می دارد. این از یک سو، از سویی دیگر، روایاتی که به بیان این مسئله پرداختند قابل اعتماد نیستند.

اگر از این دو مورد هم چشم پوشی کنیم، فردی که این سخن زشت از وی صادر شد، سفیان بن لیل است که وی شخصیت شناخته شده ای در میان شیعیان نیست، بر فرض این که وی شخصیت معروف در میان شیعه باشد، نهایت چیزی که در باره او گفته اند، این است که آدم خوبی است. بنابراین، این مسئله از دو جهت قابل پاسخ گویی است:

1. کسی ادعا نکرده که تمام رجال شیعه از جهت تحمل، صبر و سجایای اخلاقی مساوی و در یک طراز اند. و همه بزرگان شیعه؛ مانند عمار یاسر، مالک اشتر و … هستند.

2. شبیه آنچه را که این شخص در برابر امام حسن (ع) انجام داد، از برخی صحابه در برابر رسول الله (ص) نیز سر زد؛ مانند کسی که بر رسول الله (ص) در صلح حدیبه اعتراض کرد، یا کسی که به پیامبر (ص) که مجسمه عدالت است، گفت: ای محمد به عدالت رفتار کن!