آیا این قسمت از کلام امام علی -من در نزد خود برتر از آن نیستم که خطا نکنم- در نهج البلاغه با عصمت حضرت علی (ع) منافات ندارد؟

در این بیان نورانی حضرت توصیه می نماید که، انسان در هر حالی باید به دنبال بیان حق و رفتار کردن از روی عدل باشد، و در ادامه به این نکته اشاره می کنند که همه انسانها نیازمند به کمک و عنایت الهی هستند. این جمله منافات با معصوم بودن آن حضرت ندارد؛ زیرا حضرت می فرماید: من خودم شخصا و بدون تکیه بر پروردگارم از خطا، محفوظ نمی مانم، مگر آنکه خداوند مرا کفایت کند و ملکه عصمت و محفوظ بودن از خطا را به ما  عنایت کند؛ و منظور از عصمت داشتن پیامبران و ائمه این نیست که آنان بدون تکیه و کمک از سوی خدا معصوم هستند بلکه خداوند برای تثبیت حجت خود به آنان عصمت را عنایت می کند.