خانه » همه » مذهبی » آیا بخشوده شدن گناهان زن زائو تنها در مورد زایمان طبیعی است، یا زنانی که با سزارین، فرزندشان را به دنیا می آورند نیز مشمول این بخشش خواهند شد؟

آیا بخشوده شدن گناهان زن زائو تنها در مورد زایمان طبیعی است، یا زنانی که با سزارین، فرزندشان را به دنیا می آورند نیز مشمول این بخشش خواهند شد؟

مجموعه‌ای از روایات وجود دارند که پاداش‌‌های چشمگیری را برای مادران در نگه‌داری فرزند در شکم، وضع حمل و شیر دادن اعلام کرده‌اند. بخشهایی از روایات، پاداش­ها را به خود حامله­شدن مرتبط دانسته و بخشهایی نیز مرتبط با زاییدن است که البته این موضوع فقط اختصاص به زایمان طبیعی ندارد، بلکه روایات گرچه پاره­ای از آنها، برخی علائم زایمان طبیعی را ذکر می­کنند، اما هیچ قیدی در آنها مشاهده نشده و به صورت مطلق، شامل تمام زایمان­ها می­شوند، البته زایمان‌ها در زمان صدور روایات معمولاً با روش­های طبیعی بوده اما امروزه ممکن است به جهت سلامتی مادر و فرزند یا برخی عوامل دیگر، در مواردی پزشک، عمل سزارین را ترجیح دهد.
تعدادی از این روایت را ذکر می‌نماییم:
امام صادق(ع):
رسول خدا(ص) فرمود: «هر زنى در خانه شوهرش جهت نظم و ساماندهی منزل، چیزى را از جایى بردارد و در جایى دیگر قرار دهد، خداوند عز و جل به او مى‌‏نگرد و هرکس که خدا به او بنگرد او را عذاب نمى‌‏کند. ام سلمه گفت: مردان همه خوبى‌‏ها را بردند، پس چه چیزى براى زنان بیچاره هست؟ پیامبر فرمود: آرى اگر زن حامله شود او به سان روزه‌دار شب زنده‌دارى است که با جان و مال در راه خدا جهاد مى‌‏کند و چون زایمان کند پاداشى دارد که از بس بزرگ است نمى‌‏داند آن پاداش چیست و چون شیر مى‌‏دهد در برابر هر مکیدن براى او مشابه یک آزاد سازى از فرزندان اسماعیل است و چون از شیر دادن فارغ گردد فرشته‌‏اى بر پهلوى او مى‌‏زند و مى‌‏گوید: از نو آغاز به کار کن که بخشیده شده‌‏اى».[1]
«هر گاه زن در ایّام زایمان و دوره نفاسش بمیرد روز قیامت نامه عمل او را نگشایند»؛[2] یعنى از او حساب گرفته نمی‌شود و بدون حساب‌‌رسى به ‌بهشت می‌رود؛ چون ناراحتى زایمان او را از گناه پاک ساخته است.
«درباره قصّه حضرت آدم و حوّاء (ع) آمده است … خداوند فرمود: اى حوّاء! هر زنى که به هنگام زایمانش بمیرد او را با شهیدان محشور مى‏‌کنم. اى حوّاء! هر زنى که درد زایمان او را بگیرد پاداش شهید برایش مى‌‏نویسم و اگر سالم بماند و زایمان کند گناهانش را برایش مى‌‏آمرزم گرچه به اندازه کف دریا و ریگ بیابان و برگ درختان باشد و اگر بمیرد شهید مى‌‏گردد و فرشته‌‏ها به هنگام قبض روحش نزد وى حاضر مى‌‏شوند و او را به بهشت بشارت مى‌‏دهند و در آخرت او را نزد شوهرش مى‌‏برند و هفتاد برابر برتر از حورالعین است. حوّاء گفت: آنچه داده‌‏اى مرا کافى است …».[3]
 

[1]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 21، ص 451، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق.
[2]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 139، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1413ق.
[3]. محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 15، ص 214، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1408ق.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد