آیا برای دوره کودکی و پس از سپری شدن دوران شیرخوارگی، رهنمودهایی از سوی اهل بیت(ع) برای دیگر غذاها بیان شده است؟

در این دنیای پر غوغای کنونی که جوامع به عرصۀ پیکار و مسابقه‌ای جهت دست‌یابی هرچه بیشتر به امور مادی تبدیل شده است، بسیاری از افراد، تمام همّت، تلاش و فکر خود را در این میدان صرف پیروزی بر تصاحب مردار دنیا می‌کنند، اما در پس این هیاهو و غفلت، پدران و مادرانی نیز هستند که از این غفلت رهایی یافته و با تلاش در دنیا با نگرش آخرتی، دل در گرو تربیت فرزند صالح سپرده اند.

یکی از عواملی که در تحقق هدف «تربیت نیکوی فرزند» تأثیر دارد، توجّه به نوع غذا و حلال بودن آن است؛ زیرا نقش بسیار زیادی بر روی اخلاق، رفتار و ایمان کودک می‌گذارد. در قرآن کریم و روایات، انسان موظف شده تا در کیفیت و کمیّت غذای خود مواظبت نماید و این از امور مهم تلقی شده است.

روایاتی در فایده و ثواب شیر دادن -در مدّت معیّنی[1]– به کودک نقل شده است، چنان‌که حضرت علی(ع) می‌فرماید: «برای کودک هیچ شیری با برکت تر از شیر مادر نیست».[2] پس از پایان دوران شیر دهی، برخی از غذاها –با شرط حلال بودن- برای ترقی و رشد جسمی و معنوی کودک مفید است، به‌عنوان نمونه امام صادق(ع) فرمود: «کودکانتان را انار بخورانید که سبب سرعت رشد و جوانى آنها مى‌‏شود».[3] اما در بیشتر روایات تأکید و سفارش به سودمندی برخی از غذاها به صورت کلی و در تمام سنین شده و جز در موارد اندک، برای سنّ خاصی محدود نشده است.

به هر حال، آنچه اهمیت دارد این است‌که:

یک. پدر و مادر به فکر غذاهای حلال و سودمند برای فرزندانشان باشند.

دو. علاوه بر توجه به خوراک و پوشاک فرزندان، باید به آرامش، آموزش و پرورش کودک با بهترین شیوه ها و کارآمدترین روش‌های اسلامی اهتمام ورزید تا سعادت و خوشبختی خود و فرزندان تأمین شود، و نباید به یک طرف توجه کرد و طرف دیگر را رها نمود؛ چرا که نظام آفرینش الاهی هم برای برآورده کردن نیازهای جسمی فرزند حقی قرار داده و هم برای نیازهای روحی و معنوی و عاطفی‌اش.