آیا بروز کرامت از کسی به معنای حقّانیت او است؟

در مسیر عرفان و سیر و سلوک، پیدا شدن کرامت و مکاشفه و کارهای غیر عادی، چیزهایی نیستند که انسان به آنها مغرور شده و آنها را امور چندان مهمی تلقّی کند. اینها از آثار گام های ابتدایی و درجات بسیار نازل عرفان و معرفت شهودی خدای متعال است و عارفان وارسته و راستین هیچ گاه به این امور دل نمی بندند.

در این راستا چون این نوع توانایی ها و انجام کارهای غیر عادی، مشترک بین حق و باطل است، دلیلی بر حقانیت هر فرد و مسلک و روش او و نیز نشانه مقرّب بودن او در پیشگاه خداوند نیست و نمی توان آن را شاهدی گرفت بر این که آن شخص از اولیاء الله و دارای مقام و منزلتی ویژه نزد خدای متعال است؛ البته دلیل بر نداشتن مقام و منزلت هم نیست و ممکن است واقعاً بندگان شایسته ای باشند که خداوند مصلحت بداند که گاهی به دست آنها کارهای خارق العاده ای را جاری کند. به همین جهت، شخصی را که کرامت و کارهای غیر عادی از خود نشان می دهد، باید به درستی شناخته شود.